Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Síða 128

Vínlandsíerðir. <xm. is.)
Undanfarið má svo heita, að allt andlegt líf
þjóðar vorrar hafi verið sótt til útlanda, aðallega
vestur um haf, hvort sem það nú er tilviljun eða
þá að kreppan sé farin að gera svona alvarlega
vart við sig hjá oss, einnig á andlega sviðinu. Vér
höfum boðið Guttormi skáldi heim, og Ásmundur
hefur komið sjálfur, eins og hann var vanur, og
loks hefur prófessor Halldór Hermannsson und-
anfarið verið að halda fyrirlestra um Vínlands-
farir og landaleit, og er ekki trútt um að sjálf
stjórnin sé með þessu að skjöna sína eigin gæð-
inga, Guðbrand og Blöndal. Lengi hefur allmikill
vafi á því leikið, hvar Vínland hið góða væri í
raun og veru, en vér höfum bara látið oss það litlu
skipta, meðan nóg var kritin annarsstaðar og allt
lék í lyndi hjá Áfengisverzluninni, svo hún gat
með hægu móti innt af hendi hlutverk sitt sem
bjargvættur þjóðarinnar og Eysteins. En nú virð-
ist svo sem eitthvað sé orðið þröngt fyrir dyrum
hjá Guðbrandi, ekki síður en hjá Tóbakinu, og
hvað haldið þið að Eysteinn geri? Hann hefur
engar sveiflur á því, heldur forskrifar hann há-
lærðan prófessor vestan úr Ameríku, til þess að
fá úr því skorið, hvar Vínland hið góða sé, svo vér
þurfum ekki að vera upp á aðra komnir í framtíð-
inni með helztu neyzluvöru þjóðarinnar.
Margir hafa skrifað um Vínland áður, og mis-
jafnlega vísindalega, en nokkuð er um það, að öll
þessi Vínlönd, sem menn hafa þótzt finna, hafa
verið meir eða minna „dry country", því þó þar
hafi verið bruggaður einhver landi, þá getur land-
ið aldrei orðið Vínland hið góða, ef landinn er
vondur, og það hefur hann alltaf verið vestanhafs.
í fyrirlestrum sínum mun prófessor Halldór hafa
komizt að ákveðinni niðurstöðu um það, hvar Vín-
land hið góða sé, en hinsvegar þarf enginn að
halda, að Eysteinn sé svo blár, að láta hann segja
rétt frá því hér, því það yrði bara til þess að ein-
staklingsframtakið tæki sig til og gerði út skip
þangað eftir sprútti, sem svo yrði smyglað inn í
landið, til einskis ágóða fyrir ríkissjóð. Nei, ekki
aldeilis. Meiningin mun vera að láta nú í snatri
smíða nýja skipið hans Pálma, og láta það fara
sína fyrstu ferð til Vínlands hins góða með Guð-
brand og valið lið, til að byrgja upp hina að-
þrengdu Áfengisverzlun vora. Verður þá gaman
að sjá framan í þá, sem hingað til hafa selt oss
áfengi upp á krít, þegar þeir fara að hóta Brandi
að stoppa alla aðflutninga til hans. Nei, Brandur
þarf ekki að vera bánginn!
Garðyikjusýningin.
(XIII. 18.)
Það má víst ekki minna vera en vér gerum hinni
nýafstöðnu garðyrkjusýningu nokkur skil, til þess
að vera ekki minni en hin blöðin, sem hafa hrósað
henni, hvert um annað þvert. Þó finnst oss þau
yfirleitt hafa tekið skakka pólíhæðina, ekki síður
en þeir sjálfir, sem fyrir sýningunni stóðu. Oss
finnst garðyrkjusýningar eiga að vera til þess
fallnar að gefa mönnum bendingar um eitthvað,
sem garðyrkju viðvíkur, svo eitthvað sé af þeim
að læra, en öllu slíku var þessi sýning saklaus af.
Sem og við var að búast, því að auðvitað var hún
ekki annað en sölusýning eigendanna, aðeins með
þeim mismun, að hún var ofurlítið stærri en
gluggasýningar plaga að vera, og svo var seldur
aðgangur að henni, sem annars er ekki vani að
gera að sölusýningum. Eina vísindalega atriðið á
sýningunni var sérstök deild af skemmdum jurt-
um, sem reyndar var óþarfi, því með því einu að
láta alla sýninguna standa degi lengur hefði hún
í heild sinni getað þénað til sama og þessi deild.
Loks vantaði þarna veigamikinn lið í garðyrkju
vorri, sem sé garðaþjófana. Geta forráðamenn
sýningarinnar alls ekki afsakað sig með því, að
þeir hafi ekki verið fyrir hendi, því einmitt um
þetta leyti voru tveir nappaðir — í fyrsta sinn í
manna minnum. Er auðvitað trúlegt, að úr því
svona fór fyrir þeim, hafi þeir verið of heimskir
til að vera sýningarhæfir. En spursmál, hvort
fleiri hefðu þá ekki átt að draga sig til baka af
sömu ástæðu.
Fyrirspurn.
(XIII. 13.)
Getur SPEGILLINN ekki sent mann austur á
Hólsfjöll, sem svo getur skrifað góða grein um
hinar geysimiklu kjötreykingar, er þar hljóta að
fara fram, ef nokkuð er að marka það, sem haldið
er fram, að allir Reykvíkingar éti Hólsfjalla-
hangiket um allar hátíðir og oft endranær. Mér
telst svo til, að ef allir Reykvíkingar smakka þetta
ágæta ket, þó ekki væri nema einu sinni á ári, þá
hljóti þessir fáu bæir, sem á Hólsfjöllum eru, ekki
að geta annað en reykja ket allt árið.
SVAR:
Vér höfum litið grandgæfilega í Bæjatal póst-
stjórnarinnar (sem að vísu er afskaplega vitlaust
124