Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Qupperneq 142

fessorinn segir, að kandídatinn hafi staðizt próf-
ið með ágætum . . . præ ceteris . . . Við prófdóm-
endurnir erum algerlega sammála og óskum vorri
kæru stofnun til hamingju með því að hafa eign-
azt jafn efnilegan son“.
Sigurður Sigurðsson lögfræðingur stóð upp,
hnakkakertur og sigri hrósandi, og var borinn í
gullstól niður á Hótel Borg með miklum fagnaðar-
látum. En prófessorinn sat aleinn eftir og drakk
út úr einni vathsflöskunni í viðbót. Að því búnu
stóð hann upp og skjögraði að símanum. Hann
hringdi inn á Klepp og bað læknirinn að senda tvo
ábyggilega menn eftir sér þegar í stað, undireins
og tafarlaust.
En uppi á stjörnu nr. 366,777 á háskóla nr. 111
sat lítill maður með stór gleraugu, sítt skegg og í
lafafrakka við grænt borð og gat engu svarað.
„Þú situr eftir í 100 ár enn“, sagði prófessor-
inn byrstur. „Og ef þú ekki stendur þig, þá verður
þú að sækja um byggðarleyfi á annarri stjörnu.
Hala-negra-stjarna sæmir þér sjálfsagt bezt. Leit-
aðu sem fyrst að einhverri. Stjörnuvegvísarinn
okkar er sem stendur hjá dr. Péturss“.
Prósentur. (XIII. 20.)
Það má vera ein af svörtustu skuggahliðum
hinnar hærri fjármálamennsku að þurfa að kunna
að reikna. Hér er gengið út frá því, að greinar
þær um verzlunarálagningu, sem undanfarið hafa
birzt í Tímanum, og Nýja Dagblaðið sprakk á,
séu eftir fjármálaráðherra vorn, hinn eina sanna
Eystein, eða að minnsta kosti að hann beri mór-
alska ábyrgð á innihaldi þeirra. Eysteini er, eins
og allir vita, ekki físað saman í hærri fjármálum,
og því leiðinlegra er, ef hann kann ekki „fjórar
species í heilu og brotnu“ og sízt af öllu prósentu-
reikning. Þetta gæti nú allt saman gengið, ef hann
þá hefði hugsun á að láta einhverja blók, sem
kann reikning, líta yfir það, sem hann skrifar, en
með oftrausti ungmennisins á sjálfum sér lætur
hann það ógert, og heldur að hann blameri sig hjá
fylgismönnum sínum með því að fá hjálp, en at-
hugar það ekki, að verra er að blamera sig hjá
heilli þjóð og meira að segja hjá Tímaflokknum í
Svíþjóð og danmörku í þokkabót. Vér skiljum það
vel, að Eysteini muni þykja leiðinlegt að fá bágt
hjá sínu eigin stuðningsblaði fyrir fáfræði, en
SPEGILLINN hefur bara haft þolinmæði við hann
alltof lengi, í þeirri fölsku von, að hann sæi að sér
sjálfur. Nú er það orðið alveg vonlaust, og verð-
um vér þá að ráðleggja honum að setjast aftur á
skólabekkinn, þó ekki á Samvinnuskólanum, því
auðvitað hefur hann lært vitiausa reikninginn þar,
heldur til Vilhjálms, ef hann stenst inntökupróf,
og læra þar prósentureikning í guðsfriði. Hann
getur sagt Vilhjálmi, að hann sé þarna „svona
rétt til gamans“. Ekki vitum vér, hvort nokkuð
þýðir að senda hann á viðskiptaháskólann síðar
meir, enda er nógur tími til að hugsa um það í
næstu 10 árin, meðan hann er að læra frumatriðin.
Það er eftirtakanlegt, að þessi vitlausi reikn-
ingur Eysteins grasserar hvað allra mest, meðan
Jónas er í Ameríku, og bendir það til þess, að
gamli maðurinn hafi reiknað allar réttar tölur,
sem Eysteinn kann nokkurntíma að hafa látið frá
sér fara. Má kannske segja, að þar sé „ekki allt
í“, en hitt vitum vér, að gamli maðurinn myndi
undirskrifa allt það, sem hér er að ofan sagt, ef
hann væri heima, að minnsta kosti með fyrirvara.
138