Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Síða 150

um eins og enn á sér stað. Loksins var það alls-
herjar kaupstefna, þar sem hrossakaup fóru fram
— með lifandi hrossum.
Þegar kom kom á 17. öldina, bættust galdra-
brennurnar við sem skemmtiatriði, og var höfð-
ingjum uppálagt að leggja til að minnsta kosti
einn galdramann til brennslu, og var þá stundum
ekki tekið svo nauið þó hann væri saklaus. En
þetta stóð ekki lengi, og má telja, að hnignun Al-
þingis og virðingar þess fari að hefjast um það
leyti, sem galdrabrennum er hætt. Loks lognaðist
það út af við lítinn orðstír um aldamótin 1800.
Það Alþingi, sem endurreist var á 5. tug nítj-
ándu aldarinnar, hefur eiginlega alltaf verið hálf-
gert skrípi. Leiðinlegir þingmenn, ómerkileg mál
og óþarfar málalengingar. Þó gat þetta allt slamp-
azt af, hefði ekki nýr agnúi komið til sögunnar:
ónæðið, sem þingmenn hafa orðið fyrir og voru
á góðum vegi með að leggja allt þeirra starf í
kaldakol. Var þar efst á blaði rukkarahættan. Sú
skoðun hefur lengi legið í landi, að þingmenn séu
hálaunaðir, en þetta er mesti misskilningur, ef
gengið er út frá kaupinu einu saman og öllum
duldum greiðslum sleppt. Þvert á móti má það
gott heita, ef þeir eiga fyrir skrotuggu upp í kjaft-
inn á sér, þegar þeir hafa borgað fæði og hús-
næði, og mega rukkararnir teljast óforbetranlegir
bjartsýnismenn að ráðast að þingmanni með reikn-
ing, en óþarfa bjartsýni hefur nú alltaf loðað við
þá stétt og verður ekki læknuð með einföldum
lögum.
Þegar vér skipulögðum Alþingi hið nýja, var
oss það alveg sérstaklega ljóst, að allar umbætur
yrði til lítils nýtar, nema fyrst og fremst væri
dregið úr rukkarahættunni. Nú skyldu menn
halda, að það nægði að setja upp plakat þess efn-
is, að rukkarar væri réttdræpir á lóð stofnunar-
innar. En þetta er mesti misskilningur. Þessir
óvinir mannkynsins geta brugðið sér í allra kvik-
inda líki, jafnvel engla, og auðvitað væri ekkert
hægara fyrir þá en að stinga reikningunum inn á
sig og látast vera kjósendur ofan úr sveit, sem
þyrftu að ná tali af þingmönnum, en þar er við-
kvæmasti púnktur hvers þingmanns, og getur
kostað hann lífið sem slíkan, ef ekki er að gætt.
Hér er því ekkert um að gera en að alfriða þing-
menn einhvern vissan tíma dagsins, og kusum vér
tímann frá kl. 1—4. Sumir segja nú að vísu, að
þá séu þingmenn hvað allra minnst viðstaddir, að
minnsta kosti í deildunum, en þar komum vér að
annarri endurbótinni, nfl. að láta þingmenn þá
vera viðstadda. Því það er ekki spaug að láta fella
fyrir sér tillögur, bara fyrir það, að þingmenn
Fjárlagarœða. (XIII. 18.)
Hér stend ég með stjórnarhattinn
og stóreflis Tímablað;
máske dálítið montinn,
en má ég ekki það?
“ Allt er í ljómandi lagi
c á landi’ og í grænum sjó,
s enn hef ég Framsóknarfylgi
- og fjármálaspekin er nóg.
-u Ríkisáígjöldin eru:
~ Ekkert, sem betur fer,
því afborgun eða rentur
aldrei greiðum vér.
Finnur síldina selur
t U
S | og signa grásleppu’ í Húll.
g 5 og 2 eru fimmtán
4 'S og fjórir við gera núll.
eru uppteknir annarsstaðar, í stað þess að greiða
þau atkvæði, sem þeim er borgað fyrir.
Af öðrum endurbótum má helzt nefna, að ráð-
herrarnir hafa nú fengið smekklegt herbergi á
afviknum stað í húsinu. Er það korktrekkt og með
öllum þægindum, og veitir ekki af, því í ráðherra-
herberginu svokallaða var ekki orðið vært fyrir
fylgismönnum vorum, sumum misjafnlega æski-
legum utan kjördags. Einnig hefur verið innrétt-
að sérstakt hesthús, þar sem hrossakaupin fara
fram, vandlega varið lögreglu. Er nú ekki lengur
hætta á, að hrossakaup komist upp fyrr en þau
eru fullgerð, en það hefur hingað til háð þessari
starfsemi, að lítill friður hefur verið til hennar.
Það er nú óneitanlega fjandi hart, þegar allar
þessar umbætur hafa verið gerðar — auk margra
annarra, sem vér erum of hógværir til að nefna —
ef svo útfallið af samningaumleitunum vorum
verður svo ekki annað en þingrof. Er þá vonandi,
að það verði sem fyrst, því í ráði er að innrétta
sérstakt herbergi fyrir þjóðstjórnina, þar sem
m. a. væru upphengdar myndir af öllum sortum
og litum þingmanna.
U
3
60
£
146