Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 153

annan sjá, þá fara þeir að öskra hvor undan öðr-
um — og þau hljóð, maður! Ég hefði svarið fyrir,
að þeir gætu gefið annað eins frá sér. Þetta er nú
náttúrlega ekki svo undarlegt, því það er þröngt
um þá enn, litlu skinnin, því við vorum ekki við-
búnir með svona margar vöggur, og þeir verða
að bjargast við flatsæng enn, þangað til eitthvað
rýmkar um hjá okkur og við getum keypt sæmi-
legar vöggur handa þeim öllum. Hinir eru aftur
á móti ósköp skikkanlegir, sérstaklega er það áber-
andi, hvað hann Stebbi litli er þægur og prúður;
þarna dettur ekki af honum né drýpur, og það er
eins og hann sé alvanur svona selskap. — Já, þú
spyrð, hvaða gagn við getum haft af rollingunum.
Jú, það skal ég segja þér, við getum haft mikið
gagn af þeim. Fyrst og fremst ætti að losna eitt-
hvað um þessa krít í útlandinu, sem hefur verið
svo blýföst undanfarið, því það eru ekki allar
þjóðir, sem geta fætt svona fimmbura, ekki allar
þjóðir, og það ekki nema beztu þjóðirnar, og okk-
ar á milli sagt, grunar mig að þessir fimmburar
þarna í Kanada séu ekki eins alfranskir og af er
látið, að minnsta kosti talaði ég við stúlku, sem
kom að vestan fyrir nokkru, og hún sagði, að eitt-
hvað væri verið að flimta með það þar vestra, að
það væru margir Islendingar í Kanada, ja, ég veit
þú skilur svona hálfkveðna vísu . . . Já, það var
gagnið, sem við vorum að tala um, hitt var bara
útúrdúr . . . já, svo er meiningin að setja hreiðrið
með öllu saman í á heimssýninguna og selja að-
ganginn, og ég á að fara með þeim, til þess að
passa upp á, að þeir skaði ekki hver annan. Já,
eftir því sem búið er að koma inn fyrir aðganginn
að þeim kanadisku, þá skil ég ekki í öðru en eitt-
hvað fari að hægjast um fjárhaginn hjá okkur,
ef allt fer vel eins og ég hef til þess stofnað. Þó
aldrei nema litlu greyin þurfi dálítið mikið að éta,
þá ber það bara vott um, að þeir séu efnilegir.
— Var það ekki afskaplega erfið fæðing? spyr
nú fréttamaðurinn.
— Jú, þú getur nærri, og ekki sízt þegar hún
stendur eins lengi yfir og þetta — það má heita,
að mér hafi ekki komið dúr á auga í marga mán-
uði. En mikið er ég líka feginn, að þetta skuli hafa
gengið svona vel. Bæði er nú það, að gott verk
hefur launin í sér fólgin, og svo er nú annað, sem
ég hef ekki sagt neinum, en get rétt trúað þér
fyrir, af því það ert þú.
? ? ?
— Jú, mér var fyrir skömmu að berast fréttir
þar sem ég er kosinn heiðursfélagi í ljósmæðrafé-
laginu.
Stríösvarnir. (xiv. io>
1 hvert skipti, sem Hitler púar í skeggið, skelf-
ur öll Evrópa og SPEGILLINN með, og hugsar
með sjálfum sér: Hvað gerum vér, ef stríð kemur
á meginlandinu, og kannske víðar? Svarið hefur
hingað til alltaf verið það sama: Stríðsvarnar-
nefndin sér um það allt, og forðar oss frá hvers-
kyns háska.
Þessi nefnd hefur hingað til látið lítið á sér
bera og er þess vegna sennilega nokkuð góð nefnd.
Vér förum í lögregluna og spyrjum hana, hvar
nefndina sé að finna, og verður fátt um svör af
réttvísinnar hálfu, enda er spíónahættan í al-
gleymingi. Loks finnum vér þó nefndina í kjall-
ara Arnarhváls. Er öflug girðing af sandpokum
við skrifstofuna, en tveir vopnaðir dragvantar
standa þar vörð. Snúum vér oss til annars þeirra
og ætlar ekki að vera greitt um að fá aðgang, því
dragvantarnir, eins og fleiri, hafa heyrt þau um-
mæli Aðalbjargar, að SPEGILLINN sé bölvað
nazistamálgagn. Samt getum vér snuðað oss inn,
með því að sannfæra verðina um tímamennsku
vora, og þegar inn er komið, eru þrautir vorar á
enda, því þar situr Guðbrandur og er ekki lengi
að þekkja oss, þó hann hafi hækkað í tigninni, því
það er einkenni á honum, eins og góðum mönnum,
að hvaða vegtyllu, sem hann hlýtur, vex samt ekki
oflæti hans við það, og tekur þar t. d. Guðjóni
Teitssyni fram. Guðbrandur er albrynjaður frá
hvirfli til ilja, og allur hinn vörpulegasti, enda er
engin ástæða, að togaraskipstjórar einir skuli vera
það. Nú brosir hann um leið og hann slær upp
nefbjörginni á hjálminum, og ávarpar oss: „Ég
sé, að þú munir kominn í friðsamlegum tilgangi
hér, eða aðeins til að intervjúa mig, og getur þú
sparað þér spurningarnar, því ég mun segja þér
allt af létta, sem ég veit. Ég sit nú hér sem æðsti
stríðskansellísekreteri í forföllum Skúla í Kveld-
úlfi; hann var látinn fá forföll, til þess að ég gæti
komist að, því þó ég sé lægri í loftinu, þótti ég
fullt eins sigurstranglegur sem sómi landsins,
sverð þess og verja. Starf vort hér er eingöngu
ráðgefandi, þess vegna höfum við enga peninga
handa á milli, svo hér á sér ekkert svindl stað, en
við bara kommanderum stjórninni og Eysteinn
framkvæmir jafnharðan. Á síðustu stríðstímum
gaus hér upp kartöflurækt og mótekja með góðum
árangri, það er þetta, sem við ætlum nú að setja
í gang aftur með dopulum krafti, en ef það skyldi
nú fara í skúððermúððer, þá höfum við pantað
tólf þúsund tonn af kolum og sett þrumaramél á
149