Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Síða 158

Flœkingadagur vor.
Þessi hátíðisdagur vor var eftir fimmtíu ára
umhugsunartíma loksins haldinn í ár, eða með
öðrum orðum undireins og vér höfðum efni á því,
sökum góðs síldarafla og hagstæðs verzlunarjafn-
aðar. En auðvitað átti hátíðin sinn aðdraganda,
og þegar eru liðin nokkur ár síðan bent var á það
í blöðum vorum, að ekki mætti vansalaust heita,
að vér skyldum aldrei hafa gert eitthvert halloj
til að heiðra þann hluta þjóðarinnar, sem ýmist
þóttist of góður fyrir landið eða landið of vont
fyrir sig, og flæktist því burt og losaði heimafólk-
ið við nærveru sína — oft miður æskilega. Þetta
er því betur viðeigandi, sem flækingarnir eru allt-
af öðru hvoru að koma saman úti í heimi og halda
svokallaða Íslendingadaga — líklega til að gefa í
skyn, að þeir séu Islendingar, þótt ótrúlegt sé,
eftir atvikum, að þeim þyki mikill heiður að því.
En gott var nú samt að hafa þessa „daga“ þeirra
sem fyrirmynd fyrir okkar „degi“, því uppáfinn-
ingasemin er nú ekki meiri hjá okkur en guð gaf.
Hátíðahöldin fóru fram í einskonar revý-formi,
þar sem aðalpersónan er auðvitað Fjallkonan og
aðalmótívið „Grýla kallar á börnin sín, þegar hún
fer að sjóða“. Börnin eru annars eingöngu kven-
kyns og koma hlaupandi sitt utan af hverju heims-
horni og bera þá titilinn Miss til merkis um, að
Fjallkonan hafi misst þær út úr höndunum, þegar
þær voru á óskikkanlega aldrinum. Þannig tróðu
þarna upp m. a. Miss America, Miss Port Said,
Miss Geirfuglasker, Miss Moskva og Miss Smö-
rumnedre, aðkomnar hver úr því þjóðlandi, sem
nafnið gefur til kynna. Þær hópast svo kringum
Fjallkonuna — sem var sálfullt leikin af frú Dahl-
sted — en hún romsar yfir þeim ræðustúf, sem
saminn hafði verið af yfirstjóra sveitarfélaga og
hljóðar þannig:
Við höldum í dag óvenjulega hátíð — eins-
konar skilarétt.
íÉg verð að játa, að ég var dálítið nærsýn,
að ég skyldi nokkuð vera að setja upp skeifu,
154