Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Síða 162

Þörí umbót. <xiv. is.)
Eftir að Framsóknarflokkurinn á sínum tíma
hófst til valda á rústum íhaldsins, tók bráðlega að
bera meira á skólum landsins en áður hafði verið.
Má til dæmis minna á hinar þjóðfrægu vindsnæld-
ur Menntaskólans, sem voru sérlega gustmiklar í
blöðum vorum, hvernig sem þær hafa verið á sín-
um stað. Yfirleitt hefur hver nýungin og endur-
bótin rekið aðra síðan, á næstum öllum sviðum
skólamálanna nema árangrinum. Sérstaklega þóttu
það mikil straumhvörf, að nú var farið að ýta
undir skólanemendur að sýna sig og þroska sinn,
með því að prenta stíla í blöðum og tímaritum, en
verkinu fylgdi oftast mynd af höfundinum og
greinargerð fyrir pólitískum bás foreldra hans og
vandamanna. Einn þátturinn, sem einna drýgstur
hefur verið á metunum, voru ferðalögin, og var
ekki alltaf verið að hugsa um að láta föðurlandið
sitja fyrir viðskiptunum, heldur var einnig leitað
til útlanda, og er ótalinn sá þroskaauki, sem 12—
15 ára rollingar hafa sótt í slíkar ferðir. Ekki má
heldur gleyma útvarpskvöldunum, sem gáfu hlust-
endum slíkt blóð á tönnina, að háværar kröfur
komu um það að veita Málleysingjaskólanum
einkaleyfi til að tala í útvarpið. Svona mætti lengi
telja skemmtiatriðin, sem fundin hafa verið upp
skólafólki til skemmtunar og foreldrum þeirra til
hindrunar í að safna um of að sér mammoni rang-
lætisins.
Nýlega kom fyrir atvik, sem gæti bent til þess,
að einhverjir væri orðnir þreyttir á ferðalögum
og öllum glumruganginum kringum hreyfingar
skólabarna landsins. Tveir barnakennarar höfðu
sem sé undirbúið söngför barna til Svíþjóðar í
kyrrþei, eða ætluðu með öðrum orðum að smúla
börnunum út úr landinu. Eins og margar tilraunir
til umbóta, mistókst þessi, þannig að allt komst
upp í ótíma og var stöðvað af hlutaðeigandi yfir-
völdum. En það er alveg sama; þetta er vafalaust
spor í rétta átt, að lofa börnunum og þeirra nán-
ustu að hafa ánægjuna af kostnaðinum af svona
ferðum, en hlífa hinsvegar óviðkomandi fólki, sem
ekkert hefur til saka unnið, við því t. d. að hlusta
á blessaða gríslingana í útvarpinu, þegar þeir
koma aftur undir nafninu Svíþjóðar — eða aðr-
ir — farar. Er yleðilegt til þess að vita, að ein-
mitt menn úr sjálfri kennarastéttinni hálfskamm-
ast sín fyrir svona flan og vilji því láta það fara
sem lægst. I sjálfu sér gerir ekkert til með þessar
ferðir, ef þær koma ekki niður á öðrum en þeim,
sem vilja kosta þær — og nóg er hér valútan, bæði
innlend og útlend — og verði þær farnar á laun,
hætta þær von bráðar með öllu og er þá ekki ann-
að að gera fyrir uppeldisfræðingana en finna upp
á einhverju í staðinn.
158