Skýrsla miðstjórnar Alþýðusambands Íslands um starf sambandsins 1946-1948 - 14.11.1948, Qupperneq 21

gegn réttlátum kröfum, heldur einnig, að verkalýðurinn á Vestfjörð-
um hefði, fyrir þeirra tilverknað, með kyrrsetningunni í hagsmuna-
málunum, verið snuðaður um það sem svarar kjarabótum, er unnust
fyrir viðkomandi verkalýð með kaupdeilunum í fyrra. En það nemur,
eins og fyrr er sagt sem svarar kr. 1100,00—3000,00 aukningu árstekna
hvers vinnandi verkamanns.
Hin tilvitnaða yfirlýsing Skutuls frá 30. apríl reyndist þó blekk-
ing ein til að sýna vestfirzkum verkalýð gott andlit fyrir gerfi-þing
A.S.V. s.l. sumar, því að þingi loknu reyndist uppsögn Baldurs skrípa-
leikur og samningar verkamanna almennt óbreyttir.
Baráttan um siómannakjörin
Þegar stjórn Alþýðusambandsins síðvetrar 1945 liafði í samræmi
við samþykktir 18. sambandsþingsins tryggt undirbúning að heildar-
samningi um kjör á síldveiðum, höfðu um nokkuð langt skeið verið
mjög misjöfn kjör á síldveiðum á hinum ýmsu stöðum landsins, og
einna lélegust á Faxaflóaskipunum.
Stjórn Landssambands ísl. útvegsmanna hafði tekið mjög vel undir
hugmyndina um heildarsamninga. — En svo kynlega brá við, að
stjórn Sjómannafélags Reykjavíkur aftók með öllu samstarf um þessi
mál við sambandið og sjómannafélög þess út um landið.
Sambandið sneri sér hvað eftir annað bæði skriflega og munnlega
til Sjómannafélags Reykjavíkur varðandi samstarf, en allt kom fyrir
ekki. Stjórn Sjómannafélags Reykjavíkur myndaði meira að segja
„blokk“ sambandsfélaga, er tóku sig út úr og voru svo fráhverf
allri skipulagslegri samvinnu, að þau jafnvel víluðu ekki fyrir sér
að undirbjóða Alþýðusambandið og félögin utan af landinu. — Þetta
var auðvitað vatn á myllu andstæðingsins og leiddi til þess, að ár-
angurinn af samningunum varð minni en ella. — Þó vannst það á,
að síldveiðikjörin færðust í samræmingaráttina og nokkrar kjarabæt-
ur fengust.
21