Skýrsla miðstjórnar Alþýðusambands Íslands um starf sambandsins 1946-1948 - 14.11.1948, Side 22

Þegar til þess kom á árinu 1947 að vinna skyldi að áðurnefndri
ályktun 19. þingsins varðandi uppsögn síldveiðisamninganna og bar-
áttuna fyrir kauptryggingu sjómanna, sneri sambandsstjórn sór til
sambandsfélaganna um samstarf.
Þetta fór þó þannig, að stjórn Sjómannafélags Reykjavíkur tók sig
enn út úr og bauðst til að semja við útgerðarmenn á bak við sam-
bandið og hin félögin um 500 króna kauptryggingu um mánuðinn,
og hefði þetta orðið að samningum, ef Verkalýðsfélag Akraness hefði
ekki um þær mundir gert samning um 578 króna mánaðartryggingu.
Úr því að svo var komið féllst .stjórn S. R. á að semja upp á sama.
Það, að S. R. fékkst ekki til að hafa samstarf við önnur félög og
sambandið um þetta mál, leiddi til þess, að sjómannafélögin í Vest-
mannaeyjum, sem höfðu sett markið hærra en S. R., fengu það svar
hjá útvegsmönnum, að ekki kæmi til mála að semja upp á hærri
tryggingu í Eyjum en samið hefði verið um í Reykjavík, jafnvel þótt
þeir viðurkenndu opinberlega, að annars mundu þeir hafa gengið
inn á hærri tryggingu sjómönnum í Eyjum til handa.
Sjómenn í Vestmannaeyjum fengu að vísu mun hærri tryggingu en
hin fyrrnefndu félög, sem sé 610 kr. í stað 578—580 kr. fyrir háseta,
en 915 kr. fyrir 1. vélstjóra o. s. frv.
En vegna þessara ófélagslegu aðgerða og uúdirboða stjórnar S. R.
kostaði þessi sigur sjómanna í Vestmannaeyjum 8 daga vinnustöðvun.
Þetta var þó ekki nema forleikurinn að öðru.
Vegið í sama knérunn
Alþýðusambandið hafði snemma í jan. 1947 snúið sér símleiðis til
viðkomandi sambandsfélaga varðandi endurskoðun eða uppsögn
síldveiðisamninganna, og í því tilefni sendi sambandið S. R. 10. jan.
bréf, þar sem mælzt var til samstarfs.
Þegar svarið þótti dragast fram úr góðu hófi, sendi sambandið,
24. jan., ítrekunarbréf. — Kom þá svar frá stjórn S. R. svohljóðandi:
„Reykjavik, 25. jan. 1947.
Út af bréfi framkvæmdarstjóra Alþýðusambands íslands, Jóns
Rafnssonar, dags. í gær, viljum við láta í ljós eftirfarandi:
22