Úrval - 01.02.1946, Blaðsíða 29

Amerískttr prestwr segir frá því,
þegar hami ja.rðsiing
í fyrsta sínu.
Fyrsta prestsverkið mitt,
Grein úr „Kiwanis Magazine",
eftir séra Cfearles Frartees Pofcter.
TC’G JARÐSÖNG manneskju í
^ fyrsta sinn, þegar ég var 18
ára gamall, og enda þótt ég hafi
jarðað marga síðan, var þessi
fyrsta reynsla mín svo óvenju-
leg og skrítin, að hún stendur
mér fyrir hugskotssjónum enn
þann dag í dag.
Ég var þá guðfræðistúdent og
vann fyrir mér með því að selja
húsmæðrum aluminium-eld-
húsáhöld. Einn heitan dag í
ágústmánuði, var ég að borða
miðdegisvero í matsöluhúsinu,
þegar dyrabjöllunni var hringt.
Húsfreyja fór til dyra, og kom
síðan til mín og sagði:
„Jarðarfararstjórinn er að
spyrja um yður.“
Þetta kom svo flatt upp á
alla, sem við borðið sátu, að þeir
fóru að skellihlæja. Ég flýtti
mér fram til dyranna og hitti
þar mann, sem var eins og per-
sóna úr sögum Dickens. — Það
var holdgrannur jarðarfarar-
stjóri, klæddur svörtum lafa-
jakka, með svartan silkihatt á
höfði, svart bindi og jafnvel
svarta baðmullarhanzka.
Hann virti mig fyrir sér dá-
lítið tortryggnislega og sagði:
„Eruð þér prestur?“
„Ekki ennþá,“ stamaði ég.
„Ég er að læra til prests.“
„Nú jæja, ég býst við að þér
verðið að nægja,“ sagði hann
fýlulega. „AUir prestar eru í
fríi, en dauðinn tekur sér ekkert
frí. Ég er orðinn steinuppgefinn
á því að leita að presti, og þó
að þér séuð ekki beinlínis prest-
ur, þá munar það ekki miklu.
Ljúkið nú við að borða,“ sagði
hann, eins og hann væri að sýna
mér einhvern höfðingskap, „en
við veroum að flýta okkur, því
að það er svo heitt í veðrinu."
Ég missti alveg matarlystina
og kom því fljótt út aftur. Fyrir
utan dymar stóð líkvagninn, og
á háu framsætinu sat jarðar-
4*