Úrval - 01.02.1946, Blaðsíða 62

60
tjTRVAL
dynki og veggimir nötruðu,
þegar risasprengjur brezka
flughersins féllu á Berlín. Þó
að við hefðum áður fagnað við
slík tækifæri, þá bölvuðum við
nú. Klukkan var orðin tvö, þeg-
ar ljósin kviknuðu aftur. Á
meðan höfðu flóttamennimir
skriðið þögulir, einn í einu, fiá
opinu, og horfið inn í skóginn.
Klukkan hálf fimm rann upp
mesta hættustundin. Vörðurinn
í turninum kallaði til varð-
manns, sem var á vakki fyrir
neðan. Vörðurinn fór niður úr
tuminum og hinn síðarnefndi
upp í hann. Því næst gekk vörð-
urinn rakleitt í áttina til opsins.
Það var næstum ómögulegt að
hann sæi það ekki. Gufa úr
göngunum streymdi upp um
það, og frá því lá dökk rák í
snjónum, þar sem flóttamenn-
irnir höfðu skriðið til skógar-
ins. Vörðurinn, sem virtist vera
blindaður af leitarljósi sínu,
hélt áfram, þar til hann var að-
eins fjögur fet frá opinu, þá
sneri hann við og settist niðui'.
Hann var þama kyrr í fimm
mínútur og mennirnir í upp-
ganginum þorðu vart að draga
andann. Loks fór hann aftur til
turnsins.Fleiriflóttamennskriðu
gegnum göngin og sluppu.
Þegar klukkan var nærri
orðinn fimm, ákvað flugliðinn,
sem hafði æðstu völd, að flótt-
anum skyldi hætt, þar sem það
var orðið of bjart. „Komið
næstu þrem mönnum niður,“
sagði hann. „Svo hættum við.
Ef þeir sleppa allir, án þess að
tekið verði eftir þeim, þá vita
Þjóðverjar ekkert fyn‘ en við
nafnakallið í fyrramálið og
piltarnir okkar hafa fjögra
tíma frest, áður en eltingarleik-
urinn hefst.“
Þrír síðustu mennirnir hröð-
uðu sér niður í jarðgöngin.
Þegar síðasti maðurinn hvarf,
heyrðum við riffilskot.
Tveir flóttamenn höfðu kom-
ist til skógarins, einn var á
miðri leið, skríðandi, og einn
var að komast upp úr opinu,
þegar reipisvörðurinn sá varð-
mann nálgast. Ef hann héldi
áfram í sömu stefnu, hlaut hann
að stíga beint ofan í holuna.
Flóttamennimir urðu dauð-
skelkaðir, þegar þeir fundu tvo
viðvörunarkippi í reipið. Þjóð-
verjinn hélt áfram. Hann hafði
ekki enn séð opið, en var þó
ekki nema sjö fet frá því.
Hann skálmaði áfram ef til
vill hálfsofandi, og annar fótur
hans kom niður aðeins 12