Úrval - 01.02.1946, Side 62

Úrval - 01.02.1946, Side 62
60 tjTRVAL dynki og veggimir nötruðu, þegar risasprengjur brezka flughersins féllu á Berlín. Þó að við hefðum áður fagnað við slík tækifæri, þá bölvuðum við nú. Klukkan var orðin tvö, þeg- ar ljósin kviknuðu aftur. Á meðan höfðu flóttamennimir skriðið þögulir, einn í einu, fiá opinu, og horfið inn í skóginn. Klukkan hálf fimm rann upp mesta hættustundin. Vörðurinn í turninum kallaði til varð- manns, sem var á vakki fyrir neðan. Vörðurinn fór niður úr tuminum og hinn síðarnefndi upp í hann. Því næst gekk vörð- urinn rakleitt í áttina til opsins. Það var næstum ómögulegt að hann sæi það ekki. Gufa úr göngunum streymdi upp um það, og frá því lá dökk rák í snjónum, þar sem flóttamenn- irnir höfðu skriðið til skógar- ins. Vörðurinn, sem virtist vera blindaður af leitarljósi sínu, hélt áfram, þar til hann var að- eins fjögur fet frá opinu, þá sneri hann við og settist niðui'. Hann var þama kyrr í fimm mínútur og mennirnir í upp- ganginum þorðu vart að draga andann. Loks fór hann aftur til turnsins.Fleiriflóttamennskriðu gegnum göngin og sluppu. Þegar klukkan var nærri orðinn fimm, ákvað flugliðinn, sem hafði æðstu völd, að flótt- anum skyldi hætt, þar sem það var orðið of bjart. „Komið næstu þrem mönnum niður,“ sagði hann. „Svo hættum við. Ef þeir sleppa allir, án þess að tekið verði eftir þeim, þá vita Þjóðverjar ekkert fyn‘ en við nafnakallið í fyrramálið og piltarnir okkar hafa fjögra tíma frest, áður en eltingarleik- urinn hefst.“ Þrír síðustu mennirnir hröð- uðu sér niður í jarðgöngin. Þegar síðasti maðurinn hvarf, heyrðum við riffilskot. Tveir flóttamenn höfðu kom- ist til skógarins, einn var á miðri leið, skríðandi, og einn var að komast upp úr opinu, þegar reipisvörðurinn sá varð- mann nálgast. Ef hann héldi áfram í sömu stefnu, hlaut hann að stíga beint ofan í holuna. Flóttamennimir urðu dauð- skelkaðir, þegar þeir fundu tvo viðvörunarkippi í reipið. Þjóð- verjinn hélt áfram. Hann hafði ekki enn séð opið, en var þó ekki nema sjö fet frá því. Hann skálmaði áfram ef til vill hálfsofandi, og annar fótur hans kom niður aðeins 12
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.