Úrval - 01.02.1946, Qupperneq 72

Veraldaxsaga Wolinskys, vátlaíisa
Pólverjans meö brotna nefið.
Seytján ára.
S M A S A G A
eftir WiIXiajm Saroyan.
CAM WOLINSKY var seytján
^ ára, og það var mánuður
síðan hann byrjaði að raka sig;
nú var hann ástfanginn. Og
hann vildi aðhafast eitthvað.
Hann fann til ofbeldishneigðar,
og hann leit á sjálfan sig sem
ákaflega mikinn mann. Styrk-
urixrn, sem hafði safnast fyrir
í honrnn frá fyrsta augnabliki
ævi hans til þessa dags, steig
honum til höfuðs og gerði hann
nærri vitstola. Dauðinn var
ekkert. Það gat ekki gert neitt
til þó að hann dæi; eins og hon-
um var innanbrjósts, gat það
Saroyanskur er nýtt or3 í ensku
máli, í sambærilegri merkingu við
orðið kiljanskur í islenzku. Með þvi
er þó ekki átt við, að Saroyan sé jafn-
áhrifamikill í amerískum bókmennt-
um, og' H. K. Laxness i íslenzkum, en
efriismeðferð hans og stíleinkenni er
svo persónulegt og sérstætt, að
hvergi leynir sér. írrval hefir áður
(1. hefti 3. árg.) birt sögu eftir Sar-
oyan: fig sjálfur á jörðinni, og fylgja
henni upplýsingar um höfundinn.
ekki skipt neinu máli. Það sem
máii skipti, var þetta augnablik,
Wolinsky ástfanginn, lifandi,
gangandi niður Venturastræti,
í Ameríku. Wolinsky alheims-
ins, vitlausi Pólverjinn með
brotna nefið.
Allt var lítið, samanborið við
ofurmátt hans, og hann var á
hnotskóg eftir að fremja eitt-
hvað, eitthvert grimmdarverk;
það var guðdómlegt að vera
grimmur, að meiða, jafnvel að
tortíma. Það var rétt að smána
viðkvæmar tilfinningar manna,
að standa álengdar og hlæja
að smæð þeirra. í heiminum var
ekkert heilagt. Honum var
kunnugt um það; hann var
þess fullviss; allt var Ijótt, og
það var þýðingarlaust að reyna
að breyta ljótum hlutum í fagra.
hluti, þýðingarlaust að vera ó-
heiðarlegur.
Hann var ástfanginn, og það
var engin stúllcan. Hann var ást-
fanginn í kvealegum fölva, ávala