Úrval - 01.02.1946, Blaðsíða 52

ífokkrar leiðbeinlngtur
til þess að Iosna —
Ur heljargreipum ástarinnar.
Úr „Good Taste“,
eftir Denis MackaiL
A F ÞVÍ ég er nú kominn af
léttasta skeiði, finnst mér
tími til kominn að gefa öðrum
góð ráð. Bezt er að byrja á því,
að gefa þér, ungi maður, góð ráð
um það, hvemig þú átt að losna
úr heljargreipum ástarinnar.
Ein leiðin er sú að ana beint
af augum þangað til þú upp-
götvar (1) að þú ert giftur og
farinn að aka bamavagni, eða
(2) að yfir þig skyggir við það
að ástmeyjan hleypur á brott
með einhverjum öðmm. Þetta
em harðir kostir, þegar þess er
gætt, hve lífið er stutt. En sem
betur fer er önnur leið opin og
það er þar, sem ráð mín eiga að
koma að haldi.
Minnstu þess, að það er raun-
verulega alger óþarfi að verða
ástfanginn. Sú stimd hefir áreið-
anlega verið í lífi þínu, þegar þú
gazt enn sagt: „Skal eða skal
ekki?“ Það var aðeins af því að
þú sagðir: „Ég skal!“ að þú
glataðir jafnvægi tilfinninganna.
En nú er það gert og verður
ekki aftur tekið. Þú situr í snör-
unni, og þó að stundum kunni
að koma sælustundir — ég neita
því ekki — þá hefir þú samt
skipti á frelsinu og einhverju,
sem líkist hlekkjum. Og svo er
(þegar þeim bíður svo við að
horfa) við arinn okkar og laga
sig — þó aðeins að ytra formi
— að heimilisháttum okkar.
Hjörtu þeirra, ef þau em
nokkur, em annars staðar. Sál
þeirra, fjarræn og dularfull,
rennur okkur stöðugt úr greip-
um, og hlýðir engu nema hinu
forna kalli... hvert sem það er.
Villidýr merkurinnar skiljum
við nokkum veginn. Meðbræður
okkar á jörðinni skiljum við
nokkum veginn og við getum
skilið og notið samvista hús-
dýranna okkar.
En köttinn getum við ekki og
munum aldrei geta skilið.