Úrval - 01.02.1946, Page 62

Úrval - 01.02.1946, Page 62
60 tjTRVAL dynki og veggimir nötruðu, þegar risasprengjur brezka flughersins féllu á Berlín. Þó að við hefðum áður fagnað við slík tækifæri, þá bölvuðum við nú. Klukkan var orðin tvö, þeg- ar ljósin kviknuðu aftur. Á meðan höfðu flóttamennimir skriðið þögulir, einn í einu, fiá opinu, og horfið inn í skóginn. Klukkan hálf fimm rann upp mesta hættustundin. Vörðurinn í turninum kallaði til varð- manns, sem var á vakki fyrir neðan. Vörðurinn fór niður úr tuminum og hinn síðarnefndi upp í hann. Því næst gekk vörð- urinn rakleitt í áttina til opsins. Það var næstum ómögulegt að hann sæi það ekki. Gufa úr göngunum streymdi upp um það, og frá því lá dökk rák í snjónum, þar sem flóttamenn- irnir höfðu skriðið til skógar- ins. Vörðurinn, sem virtist vera blindaður af leitarljósi sínu, hélt áfram, þar til hann var að- eins fjögur fet frá opinu, þá sneri hann við og settist niðui'. Hann var þama kyrr í fimm mínútur og mennirnir í upp- ganginum þorðu vart að draga andann. Loks fór hann aftur til turnsins.Fleiriflóttamennskriðu gegnum göngin og sluppu. Þegar klukkan var nærri orðinn fimm, ákvað flugliðinn, sem hafði æðstu völd, að flótt- anum skyldi hætt, þar sem það var orðið of bjart. „Komið næstu þrem mönnum niður,“ sagði hann. „Svo hættum við. Ef þeir sleppa allir, án þess að tekið verði eftir þeim, þá vita Þjóðverjar ekkert fyn‘ en við nafnakallið í fyrramálið og piltarnir okkar hafa fjögra tíma frest, áður en eltingarleik- urinn hefst.“ Þrír síðustu mennirnir hröð- uðu sér niður í jarðgöngin. Þegar síðasti maðurinn hvarf, heyrðum við riffilskot. Tveir flóttamenn höfðu kom- ist til skógarins, einn var á miðri leið, skríðandi, og einn var að komast upp úr opinu, þegar reipisvörðurinn sá varð- mann nálgast. Ef hann héldi áfram í sömu stefnu, hlaut hann að stíga beint ofan í holuna. Flóttamennimir urðu dauð- skelkaðir, þegar þeir fundu tvo viðvörunarkippi í reipið. Þjóð- verjinn hélt áfram. Hann hafði ekki enn séð opið, en var þó ekki nema sjö fet frá því. Hann skálmaði áfram ef til vill hálfsofandi, og annar fótur hans kom niður aðeins 12
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.