Víðförli - 01.11.1954, Síða 78

76
VÍÐFÖRLI
túlkaði hana. Það er eins auðgert að fella boðskap hennar
inn í umgjörð annarrar heimsmyndar eins og að þýða hana
á aðrar tungur.
Sköpunartrú Biblíunnar er ekki aðeins að finna í tveimur
fyrstu kapítulum hennar. Því fer fjarri. Hitt er sönnu nær,
að Biblían sé öll samfelld sköpunarsaga, vitnisburður um
skapandi íhlutun almættisins. Aherzla þess vitnisburðar er
hvergi á fjarlægu frumupphafi eða fyrstu orsök alheimsins.
Hann snýst hvarvetna um það, sem er að gerast á líðandi
stundu eða hefur gerzt í sögu mannanna og það er bent á,
hvernig þessir atburðir og staðreyndir opinbera afskipti
Guðs af mannkyni, dóma hans, handleiðslu og náð.
Nálega allar þjóðir hafa gert sér hugmyndir um það,
hvernig heimurinn hafi orðið til og í goðfræðum allra trú-
arbragða eru einhverjar sagnir um það. Slíkar sagnir miða
undantekningarlaust að því að leysa með einhverju móti úr
þeirri spurningu, hvernig veröldin hafi orðið það, sem hún
er, hvernig hin ýmsu fyrirbæri í raunheimi mannsins séu
til komin. Þessi spurning leitar á hvert barn, svo sem kunn-
ugt er, hefur leitað á mannkynið í bernsku, vitanlega á
Hebrea líka, og mun halda áfram að ónáða manninn til
endadægurs. En hún er í eðli sínu heimspekileg en ekki
trúarleg. Fyrstu, grísku heimspekingarnir glímdu við þá
gátu, hvað verið hefði fyrst og eru taldir til heimspekisög-
unnar af því einu, að þeir leitast við að leysa gátuna án
þess að taka goðin til aðstoðar, en ekki af því, að svör
þeirra séu í sjálfu sér gáfulegri en t.d. goðfræði Hesiodoss
eða sístæðari.
Biblían flytur ekki heimspekilegar kenningar. Hún boð-
ar Guð. Sú boðun byggist á vissum staðreyndum í lífi
ísraels, sem urðu þjóðinni opinberun Guðs, á tilteknum við-
burðum og útleggingu spámannanna á þeim. Guð hafði