Ný félagsrit - 01.01.1873, Qupperneq 2

2
Um jardyrkjuskóla.
og hún getur ekki fyrir þessa skuld gefiö af ser nema
lítilfjörlegt af grasi. Mebferbin á ábur&inum er víbast
hvar næstum allt ab einu og á Islandi, nema þab eitt,
ab honum er hvergi brennt, svo túnin og akrarnir fá aö
njúta hans, eba réttara sagt, þess sem orbib er eptir af
honum, þegar rigníngar-vatnib og loptib er búib ab taka
þau efni burt, sem dýrmætust eru, en ætíí> missast þegar
áburburinn er látinn rigna nibur og ekki blandabur meb
mold, e&a mefc einhverju öbru, sem heldur efnum þessum
kyrrum, t. a. m. brennisteinssýru. Sama er og ab segja
um gripahirfeíngu, svo sem fúBrun á þeim og alla meí>-
ferB. Fjúsin eru víbast hvar bæbi lág og dimm, heyib og
vatnib er borií) upp í básana til kúnna. Hvergi nokkur-
stabar er þab samt vani, ab hafa kýrnar undir pallinum.
All-optast er þab, ab búndi ofhlebur jör& sína meí> lángtum
fleiri gripum, en hún getur fram fleytt ef vel væri fúbrab;
þai> er sama baráttan vib þá hér, einsog vib marga á
íslandi, aí> þeim þykir sem alit sé komi& undir höfba
tölunni, en ekki undir því, í hverju standi skepnurnar eru.
Auk þess a& þaí> er mjög stúr synd, ai> hora skepnur sínar
nibur, gjörir mabur sjálfum sér mikinn skaba meb slíku,
því mabur fær ekki hálft gagn af einni skepnu, sem er
horub, hjá því, ef hún væri vel fær og í gúbu standi.
f>etta á nú einkum viB ura kýrnar, sem mjúlka skulu bæbi
sumar og vetur. Ef mafeur vill hafa svo mikib gagn af
þeiin, sem ebli þeirra leyfir, verbur mabur ab fara vel meb
þær, bæBi gefa þeim núg hey og vatn, og láta þær hafa
heit og holl fjús, sem sé björt og rúmleg. Hvernig getur
mabur vænt þess, ab þær skepnur, sem eru bæbi sveltar
og byrgbar inni í myrkum og úhollum húsum hálft ár
eba lengur, geti gefib af sér svo mikla mjúlk, sem abrar,
þær sem vel er farib meb, þú ab bábar gæti mjúlkabjafn