Ný félagsrit - 01.01.1873, Page 44

44
Fáein orð um áburð.
gluggann. Gólfií) í áburííar-byrginu skal vera gjört öldúngis
vatnshelt, því ef þaí) er ekki svo, þá sökkur mestallur
lögurinn úr ábur&inum nföur í jöröina og meb því mdti
getur mabur mist miklu meira af frjúfgunarafli áburbarins,
en menn nokkurntíma ímynda sér. Til þess aí> gjöra
botninn vatnsheldan, flytur maíiur leir inn í húsib, breiíir
hann um gúlfi& og stappar hann vel ni&ur. Leirlag þetta
á helzt a& vera eitt fet á þykkt, og ofaná þa& leggur
ma&ur þunnt lag af möl e&a smásteinum. Gólfií) á a& vera
a& mestu leyti slétt, þ<5 svo, a& þa& halli frá öllum hli&unum
a& mi&junni, e&a aÖ ö&rum hvorjum endanum, og þar, sem
gólfiö er lægst, hefir ma&ur þvag-gryfjuna. Fyrir því
ver&ur a& hyggja, a& hvorki regnvatn né rennslisvatn geti
komizt inn í ábur&arhúsife, grefur ma&ur því, ef þörf gjörist,
skurfe kríngum þa&, svo vatniö geti runnife í burt. Gólfife
í haugsbyrginu mætti liggja nokkufe iægra en fjósgólfife,
svo a& þó töluvert miklum ábur&i væri safnafe í þa&, þá
næ&i mykjan ekki upp fyrir gluggann, sem ta&inu er kasta&
út í gegnum, e&a yr&i me& því móti í vegi fyrir fjósa-
konunum. Haugshúsife ætti a& vera svo rúmgott, a& þar
yr&i geymd auk ábur&arins sú mold, sem þarf me& til
vetrarins.
Um annafe atri&ife: þvagífe og lögurinn, sem er
í ábur&inum og optast rennur burt til ónýtis, er einmitt bezti
krapturinn sem til er í ábur&inum, og a& láta þa& missast
frá túnum vorum er öldúngis fráleitt og engin bót því
mælandi. Til þess a& safna því saman er þaö venja, a&
gjöra gröf ni&ur í gólfife á ábur&ariiúsinu, og láta allt
þvagiö og löginn safnast þar í. þvag-gryfjan skai vera
svo til búin: Ma&ur grefur ferhyrnda gryfju ni&ur í gólfiö
í haugshúsinu, smí&ar sí&an ferhyrnda kistu lokiausa, og
eigi ví&ari en svo, a& þegar hún er sett nifeur í mi&ja