Ný félagsrit - 01.01.1873, Qupperneq 50

50
Fáein orð um áburð.
oríiib, því í öðrum löndum er ví&a saufefe fóÖrafe innf
næstum allan veturinn og eru þá kindurnar optast vel
færar. þegar ærnar eru aldrei mjdlkaöar, hvorki sumar
né vetur, er ekkert sem háir fénu, nema þegar ær ero
lambfullar og eiga aö bera, en þegar þær fá þá ndg fdfiur,
háir þah þeim ekki mikih þó þær gángi meh lömbum.
Öhruvísi hagar þar á móti til um hestana, þeir eyöa engu
á sér sjálfir, þah er satt, en þeir eru látnir vinna á hverj-
um degi meira eéur minna, optast allan daginn, og þá
stundum hafhir vif> þónga vinnu, annaéhvort til aö aka
steinum eha timbri, mold eba áburhi o. s. frv. þetta háir
þeim eigi alllítih, og gjörir svo mikiö a& verkum, af> taf>
þeirra ver&ur lakara en fjárins. Kýrnar þarámóti, sem
lifa svo spaklegu lífi í básum sínum og eru vel fó&rabar
allan vetrinn, mættu sýnast í snöggu bragbi af> mega gefa
meira og betra taf) en hestarnir; en þá verfiur af> gæta
þess, af> þær láta mesta og bezta kjarnann úr fófrinu til
smjörs og mjólkur, fyrir utan þaf> er kálfarnir há þeira,
og hvorttveggja þetta hefir svoddan áhrif á þær, ab tab
þeirra er kraptminna en hæfi saufa taf> og hrossa. Mun-
urinn á áburfiartegundum þessum kemur af því, sem nú er
sagt, og er enginn efi á, af) kýrnar gæfi beztan. ábur&inn,
ef þær t. a. m. væri vel fó&ra&ar og látnar standa geldar,
en þar á móti yr&i sau&ata&i& lakast ef fé& t. a. m. væri
mjólka& á veturna, einsog gjört er vi& kýrnar.
Hér hefir á&ur veri& tala& um, hvenær bezt værí
a& bera ábur& á tún, og var þess geti&, a& þa& mætti
gjöra hvort heldur vildi um haust e&a vor, e&a þá jör&in
er þí&; en í sá&gar&a er bezt a& bera ábur& á haustin,
á þá a& dreifa honum jafnskjótt útyfir og stínga sí&an
upp allan gar&inn, svo ábur&ur og mold blandist vel
saman. þetta er gjört til þess, a& ábur&urinn grotni