Ný félagsrit - 01.01.1873, Qupperneq 70

70
Fáein orð um áburð.
alstabar jafnt, svo afe þegar nokkub af honum er notanda
til áburbar, þá má nota hann allan. — Ilversu lengi
haugar þessir skuli standa, ábur en farib er ab nota þá,
er mjög misskipt, allt eptir því, hver áburbarefni höfb eru
í þá. Safnhaugar þeir, sem ekki er látib annab í en t. a.
m. illslóg, þáng, aska, mold, hrossatab, íírgángur úr síid
og iivab annab, er fljótt getur rotnab í sundur, geta vel
komib til nota þegar þeir hafa stabib hálft ebur heilt ár,
t. a. m. eitt sumar. Se þar á móti haft í haugnum eitt-
hvab þab, sem seint rotnar, t. a. m. ullartuskur, horn,
skemmt hey, illgresi, sem upp heiir verib rætt annabhvort
úr maturtagörbum eba túnum, sem víba er haft í þess-
konar hauga, dálkar og fiskhausar, þvesti af hvölum og
annab slíkt, er lángan tíma þarf til ab fúna í sundur, þá
mega haugarnir standa í tvö eba þrjú ár, ábur en þeir
eru ruddir. þab er ab öbru leyti mikib komib uiidir vebur-
lagi, hve lengi haugarnir skulu standa, því þar sem hitar
eru rotnar allt miklu fljótara heldur en þar, sem vebráttan
er köld. \ Sama er ab segja um þab, hversu mikib mabur
skal bera á teiginn af samsópi þessu, þab er mjög mis-
skipt, allt eptir því, hverjar áburbartegundir hafbar eru í
haugnum, verbur því hver og einn ab hafa svo mörg eba
fá hlöss á teiginn, sem hann hyggur ab mátulegt sé. þegar
mabur veit, hversu mörg hlöss þarf á teiginn af sérhverri
áburbartegund, sem er í haugnum, er ekki vandasamt ab
reikna út, hve mörg hlöss þurfi á hvern teig af þessum
blendíngi, ef mabur veit þá um leib, hvab hann hefir látib
mikib í hauginn af hverju um sig. þab getur verib, ab
sumum sýnist betra ab hafa forir á bæ sínum til ab safna
í öllum rosta, í stabinn fyrir þessa safnhauga; en slíkt er
villa ein, því þegar mabur safnar öllu í haug, getur mabur
miklu betur lagt allt í viss lög, og þetta er naubsynlegt,