Ný félagsrit - 01.01.1873, Page 81

Um holdsveiki eður limsfallssýki.
81
hafa sagt, aí> holdsveiki jafna&arlega stykki yfir einn
liö, til þess afe koma fram í hinum næsta, því flestir höfim
erft veikina í fyrsta lfi, og svo færri og færri, eptir því
sem frá^ lefi; þar afe auki hafa menn einnig ástæöu til
aö efast um, aö t. a. m. þri&i li&ur hafi erft holdsveikina,
ef tveir li&ir hafa veri& heilbrig&ir á milli, því þá má
eins vel segja, a& veikin hafi komi& af ö&rum orsökum,
þareb allur fjórfei hluti holdsveikra manna hefir ekki átt
holdsveika menn í ætt sinni, eins og á&ur var sagt.
þetta, sem ná hefir veri& skýrt frá, sýnir þa&, a&
enginn efi er á, a& erfiir og skyldleiki eiga mikinn þátt
í átbreifeslu þessa sjúkdóms, og má því, eins og Dr. Bi-
denkap gjörir, draga út af því þessa lærdóma: 1) holds-
veiki gengur í erf&ir frá foreldrum til barna, en þó svo,
a& holdsveikir foreldrar geta átt heilbrigfe börn; — 2) þa&
er ekki almennt, a& holdsveiki komi l'ram í seinni li&um
ættarinnar, þegar hún hefir ekki komife fram í fyrsta li&;
— 3) holdsveiki getur sýnt sig sem ættarveiki, þa& er a&
segja, hún kemur optar fram í sumum ættum en sumum,
án þess menn þó geti sannafe, a& sú ætt sö upprunalega
komin af holdsveikum forfe&rum; — 4) holdsveiki geta
menn og fengi& án þess a& vera komnir af holdsveikum,
og án þess nokkur holdsveikur hafi veri& á&ur í ættinni.
En þó nú erfiir og skyldleiki eflaust eigi mikinn þátt
í útbrei&slu sjúkdómsins, þá er þó þess a& gæta, a& hann
kemur svo afe kalla einúngis fyrir hjá þeim, sem eiga
har&an og illan a&búnafe, og mörg dæmi eru til, a& þegar
aíkomendur holdsveikra flytja sig burt úr því byg&arlagi,
þar sem holdsveiki er almennust, og lifa þar á eptir vi&
betri lífskjör en á&ur, þá ver&a hvorki þeir sjálfir né
eptirkomendur þeirra holdsveikir. þar af má rá&a, a&
ætterni& eitt er ekki nóg til a& gjöra menn holdsveika,