Ný félagsrit - 01.01.1873, Qupperneq 111

Um bráðafárið í sauðfé.
m
umhleypíngar gánga; létt har&yellishey á bezt viS fé6 (þó
eigi taBa), og ma&ur veríiur a& gæta þess, ah fé& hafi
nægilegt og gott vatn af) drekka. Myglab hey er mjög
ska&legt fyrir allar skepnur. Gott er a& salta heyi& handa
fénu , annaö hvort þegar þaf) er hirt á sumrin ef)a þá af)
strá salti á heyif), þegar þaf) er gefif) á jötuna, e&a af)
væta þafi í megnu saltvatni (lög). Mef því ab væta heyib
handa fénu í saltlög, hefir heppnazt af stöfiva veikina, þar
sem hún var byrjuf). Afur en fénu er beitt út á morgnana,
á af gefa því tuggu til þess þaf komi eigi út á frosna
jörfina mef) fastandi maga; mafur má eigi Iáta féfe standa
lengi í sama krapsinu, því þar fyllist fljótt mef) spörfum,
svo beitin spillist, en húngrab fé velur lítt úr grasinu og
er eigi vant af>, hvab þaf) etur. þegar hélufall er á jörfe—
inni, á mafur af halda fénu inni, og eigi hleypa því út
fyr en hélan er tekin af. Ef a& stöfugt er gefif) inni, á
ma&ur af hleypa fénu út til a& vi&ra sig, þegar hægt er,
og til þess loptiB hreinsist í fjárhúsinu.
Af varnarme&ulum móti fárinu hefir margt veri&
reynt. Til a& svipta fjárhúsin sóttnæmi hafa menn svælt
þau innan me& tjöru e&a einikolum, sem látin eru
kulna út á hellu í fjárhúsinu; en hvorugt þetta er nógu
sóttdrepandi. þar á móti er klórkalk gott sóttvarnar-
me&al. Ma&ur fer me& þa& á þann hátt, a& ma&ur tekur
sem svarar tveimur teskei&um af því, og lætur þa& í
leir-e&a trébolla og hellir á einum spæni af vatni. í
þessu hrærir ma&ur me& tréspa&a, og setur þa& svo á
afvikinn sta& í fjárhúsinu. Af þessu leggur nú allmegnan
klórdaun, en þegar dauninn fer a& dofna í fjárhúsinu
ver&ur ma&ur a& endurnýja klórkalki&. — Anna& me&al,
er vér teljum gott til a& taka sóttnæmi úr fjárhúsum og
féna&i, er karbólsýra (acidum carbolicum). Hún er