Ný félagsrit - 01.01.1873, Síða 139
Hæstaréttardómar.
139
sér ábyrgf), eins og orfeatiltæki |rau í sóknarskjölum gagn-
áfrýjandans, er abaláfrýjandinn hefir heimtaf) dæmd mark-
laus og hann sektaban fyrir, eigi vir&ast þess e&lis, a&
krafa þessi geti tekizt til greina.
Málskostnafeur vir&ist, eptir málavöxtum, eiga af) falla
nif)ur fyrir báfrnm réttum.”
því dæmist rétt af) vera:
tlVíf)idalsfjall, efiur fjalllendif) milluin
efstu fjallseggja a& vestan, Rófuskar&sár
af) sunnan, Gljúfrár ab austan1 og Hóla-
gils af) nor&an á a& vera eign gagnáfrýjand-
ans, þíngeyra klausturs umbo&s, þó þannig,
a& a&aláfrýjandanumr umbo&smanni R. M.
Olsen, sem eiganda jar&arinnar þíngeyra,
beri þar selstö&uréttur. A& ö&ru leyti á
a&aláfrýjandinn a& vera sýkn af kröfum
gagnáfrýjandans. Hva& snertir ákvör&unina
í undirréttardóminum um landspartinn milli
Hólagils og nor&ur a& Bruna, þá á undir-
réttardómurinn, í því tilliti, ómerkur a&
vera”.
ttMálskostna&ur fyrir bá&um réttum falli
nidur”.
Hæs'taréttardómur
(kve&inn upp 18. Aprii 1864).
A& því Ieyti sem áfrýjandinn vill byggja á hef&
eignarrétt sinn yfir fjallendinu milli Rófuskar&sár og Hóla-
gils í Ví&idalsíjalli, sem geti& er í hinum áfrýja&a dómi
— og þa& er a& eins þessi hluti fjallsins sem spursmáli&
‘) Orðin: (lQljúfrár að austan’’ eru ekki tilfærð í Hæstaréttartíð-
indunum.