Andvari - 01.01.1976, Qupperneq 29

andvaiu
SIGURÐUR NORDAL
27
orðið hafa á albingi í ár og í sambandi við bað“, né hafi „serðir albingis
beldur baft áhrif á hana“.
Sigurður hemst svo að orði í inngangskafla greinarinnar: „Hinn
nýstofnaði háskóli vor hefur á síðustu árurn orðið allmikið umræðuefni,
utan þings og innan, í blöðum og tímaritum. Umræður þessar hafa verið
mjög misjafnar, eftir mönnunum. Þessi litla stofnun hefur orðið fyrir því
að hera veglegt nafn, en það er vafasamt lán á þessum niðurbrotstímum,
þegar jafnaðarins virðist meira leitað með því að rífa niður það, sem upp
úr stendur, heldur en reisa annað jafnhátt við hlið þess. Þess vegna hefur
mönnum þótt hún liggja vel við aðfinnslum og hrakspám, og sumum
sparsemdarmönnum hefur orðið svo starsýnt á hana, að þeir hafa orðið
rangeygðir af. Um slílct er hezt að tala sem fæst, því að það er ekki til
annars en þyrla upp ryki og gera skyggnið óskýrt. En talsvert af þessum
mnræðum á rót sína að rekja til verulegra annmarka á skipulagi æðri
menntamála vorra, og eru því næsta íhugunarverðar. Hvern þátt á stofnun
°g tilvera háskólans í því, sem aflaga fer? Þessari spurningu vildi ég reyna
3Ú svara með meiri sanngirni en mér hefur almennt þótt koma fram í
þessum málum. Ég gef mig ekki fram til þess af því, að ég þykist sér-
staklega til þess kjörinn vegna þekkingar á málinu, heldur af annarri
astæðu. Ég hef að vísu oftlega hugsað um stöðu háskólans í þjóðfélaginu,
einkum þeirrar deildar, sem ég hef starfað í um 6 ára skeið. En sama hafa
sjálfsagt allir samkennarar mínir gert. En þeir hafa ekki að undanskildum
þeim, sem á þingi sitja, tekið verulegan þátt í umræðunum um háskól-
ann. Ástæðurnar eru auðsæjar. Þeir hafa heldur viljað sinna starfi sínu
en ræða um það. Háskólinn er enn of ungur til þess að hægt sé að kveða
UPP dóm um hann. Það er ekki heppileg ræktunaraðferð að rífa jurtina
við og við upp úr moldinni til þess að gæta þess, hvort hún hafi fest
r£etur. Að sumum hefur verið veitzt persónulega, og það er varla von, að
nemn vilji taka þátt í umræðum um niðurskurð á sjálfum sér. — Nú
stendur svo á fyrir mér, að enginn þarf að halda, að ég sé að verja mitt
eigið mál, þar sem mér hefur verið boðin og veitt staða við annan háskóla.
Ég er rifinn upp með rótum frá starfi mínu hér og fyrirætlunum og get
ekkert misst í því efni. Þess vegna gríp ég tækifærið að segja álit mitt
þetta mál.“
um