Andvari - 01.01.1976, Síða 75

andvari
SIGURÐUR NORDAL
73
Líkt og Sigurður ritaði um bók Maríu Jóhannsdóttur 1909, ga£ hann
ritstörfum kvenna ætíð nokkurn gaurn, hirti t. d. í Vísi 21. og 22. október
1924 ritdóma um Ljóðmæli eftir Herdísi og Olínu Andrésdætur og Sögur
úr sveitinni eftir Kristínu Sigfúsdóttur, og voru þessir ritdómar endur-
prentaðir í Iðunni árið eftir. Þá ritaði hann í Vísi 18. marz 1926 um endur-
minningar Ingunnar Jónsdóttur frá Melum, en rit hennar nefndist Bókin
mín.
Merkasta framlag hans í þessum efnum var þó útgáfa Ritsafns Theo-
dóru Thoroddsen 1960, er hann annaðist, og ýtarlegur formáli, er fyrir
þeirri útgáfu fór.
í þriðja flokki og þeiin, er af eðlilegum ástæðum hlaut að verða stærst-
ur, voru ritdómar hans um fræðirit og útgáfur, bæði íslenzkra manna og
erlendra. Eru engin tök á að telja hér dæmi þeirra, og verður um þá að
vitna til skrárinnar um Prentuð rit Sigurðar Nordals 1909—1966, er þeir
Halldór J. Jónsson og Svavar Sigmundsson tóku sarnan og út kom á vegum
Félags íslenzkra fræða á áttræðisafmæli hans haustið 1966.
Sigurður ritaði kynningargreinar um ýmsa erlenda fræðimenn, er
hingað komu til fyrirlestrahalds, og er áður getið greinar hans um Norð-
manninn Fredrik Paasche 1922, en af öðrunr í þeim flokki má nefna grein
um Þjóðverjann Llugo Gering í Morgunblaðinu 20. febrúar 1925 og Norð-
manninn Magnus Olsen í sama blaði 16. apríl 1929.
I einum bókmenntaþátta Vöku 1928 ræðir Sigurður um íslenzkar þjóð-
sögur, og var tilefnið útkoma 10 arka heftis af Þjóðsögum Jóns Árnasonar
á vegum Sögufélagsins. í þættinum segir Sigurður m. a.: ,,Ef hlaðinn væri
bálköstur úr einkaeintökum allra íslenzkra bóka, fornra og nýrra, og mér
væri gefinn kostur á að taka tvær bækur úr kestinum, áður en eldi væri
slegið í hann, og forða þeim svo frá glötun — þá myndi ég fyrst taka Njálu
og síðan Þjóðsögur Jóns Árnasonar. Þar kann að virðast ólíku saman að
jafna. Njála er heillegt listaverk frá blómaskeiði íslenzkrar orðsnilldar og
mannlýsinga. Þjóðsögurnar eru skjaldaskrifli og baugabrot, misjafnar að
efni og búningi. En báðar eru bækurnar þrungnar af hugsun og reynslu
margra alda bils, svo að því er hvergi betur lýst. Af engum tveim bókum
finnst mér meir verða ráðið um eðli og menningu íslendinga að fornu og