Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Page 46

Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Page 46
120 Timarit lögfræðinga þýðingarlausar spurningar skal og eigi leggja fyrir vitni. En um þetta má verða vafi. Spurning getur verið þýð- ingarlaus í augum vitnis eða réttargæzlumanns, en dóm- ari getur ef til vill vitað betur, því að svar við slíkri spurningu getur vel orðið til þess að sannreyna mótsagnir milli svarsins og þess, sem vitnið kann að hafa sagt áður, og svarið má því verða prófsteinn á sannsögli vitnis eða skynjanagáfu. Það er nýmæli, er í 5. málsgr. 102. gr. segir, að dómari geti lagt spurningu skriflega fyrir vitni, þegar dómþing er háð fyrir opnum dyrum og spurning er svo löguð, að svar við henni varðar einkahagi vitnis eða annarra, og að vitni geti svarað skriflega og megi sannfæra sig um rétta bókun svarsins, án þess að bókun sé lesin upp. Dóm- ari verður venjulega að taka þessa aðferð upp hjá sjálfum sér, þegar efni standa til, því að munnleg spurning má verða til getgátna og þvaðurs meðal almennings, þó að hann þekki ekki svarið við henni. En ekkert getur mælt því í gegn, að dómari leyfi vitni að svara slíkri spurningu skriflega, þótt hann hafi borið hana upp munnlega. Sam- svarandi fyrii’mæli er í 7. málsgr. 133. gr. einkamálalag- anna. Vitni mundi geta kært ákvörðun dómara um það, að það skyldi svara spurningu munnlega, er svara skyldi skrif- lega að hyggju vitnis, samkvæmt 6. tölul. 172. gr. Vitnaskyldan felur ekki í sér skyldu vitnis til rann- sóknar á nokkru atriði né til þess að leggja fram sakar- gögn, sem kunna að vera í vörzlum þess eða gera útdrátt úr þeim, ef því er að skipta. Slíka skyldu getur dómari þó lagt á herðar vitni með úrskurði samkvæmt 3. málsgr. 98. gr. Þetta nýmæli er samhljóða 3. málsgr. 124. gr. laga nr. 85/1936. Vitnaleiðslur fara auðvitað venjulega fram í rannsókn máls, áður en málshöfðun er ráðin. En síðar kann vitna- leiðsla að verða, ef þörf sýnist að rannsaka eitthvað ræki- legar, svo og samprófun vitna, ef mál er bæði sótt og varið í héraði, sbr. 4. málsgr. 102. gr. og 124. og 134. gr. 2. Um heit það, sem vitni á að vinna samkvæmt 2.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Tímarit lögfræðinga

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.