Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Síða 46

Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Síða 46
120 Timarit lögfræðinga þýðingarlausar spurningar skal og eigi leggja fyrir vitni. En um þetta má verða vafi. Spurning getur verið þýð- ingarlaus í augum vitnis eða réttargæzlumanns, en dóm- ari getur ef til vill vitað betur, því að svar við slíkri spurningu getur vel orðið til þess að sannreyna mótsagnir milli svarsins og þess, sem vitnið kann að hafa sagt áður, og svarið má því verða prófsteinn á sannsögli vitnis eða skynjanagáfu. Það er nýmæli, er í 5. málsgr. 102. gr. segir, að dómari geti lagt spurningu skriflega fyrir vitni, þegar dómþing er háð fyrir opnum dyrum og spurning er svo löguð, að svar við henni varðar einkahagi vitnis eða annarra, og að vitni geti svarað skriflega og megi sannfæra sig um rétta bókun svarsins, án þess að bókun sé lesin upp. Dóm- ari verður venjulega að taka þessa aðferð upp hjá sjálfum sér, þegar efni standa til, því að munnleg spurning má verða til getgátna og þvaðurs meðal almennings, þó að hann þekki ekki svarið við henni. En ekkert getur mælt því í gegn, að dómari leyfi vitni að svara slíkri spurningu skriflega, þótt hann hafi borið hana upp munnlega. Sam- svarandi fyrii’mæli er í 7. málsgr. 133. gr. einkamálalag- anna. Vitni mundi geta kært ákvörðun dómara um það, að það skyldi svara spurningu munnlega, er svara skyldi skrif- lega að hyggju vitnis, samkvæmt 6. tölul. 172. gr. Vitnaskyldan felur ekki í sér skyldu vitnis til rann- sóknar á nokkru atriði né til þess að leggja fram sakar- gögn, sem kunna að vera í vörzlum þess eða gera útdrátt úr þeim, ef því er að skipta. Slíka skyldu getur dómari þó lagt á herðar vitni með úrskurði samkvæmt 3. málsgr. 98. gr. Þetta nýmæli er samhljóða 3. málsgr. 124. gr. laga nr. 85/1936. Vitnaleiðslur fara auðvitað venjulega fram í rannsókn máls, áður en málshöfðun er ráðin. En síðar kann vitna- leiðsla að verða, ef þörf sýnist að rannsaka eitthvað ræki- legar, svo og samprófun vitna, ef mál er bæði sótt og varið í héraði, sbr. 4. málsgr. 102. gr. og 124. og 134. gr. 2. Um heit það, sem vitni á að vinna samkvæmt 2.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Tímarit lögfræðinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.