Árbók Háskóla Íslands - 02.02.1923, Blaðsíða 35
Völuspá.
Texti Konungsbókar með orðamun úr Hauksbók
og Snorra-Eddu.
1. Hljóðs bið ek allar
lielgar kindir,
meiri ok minni
mögu Heimdalar;
vildu, at ek, Valföðr,
vel fyr telja
forn spjöll fira,
þau er fremst um man.
2. Ek man jötna
ár um borna,
þá er forðum
mik fœdda höfðu;
níu man ek heima,
niu íviði,
mjötvið mæran
fyr mold neðan.
3. Ár var alda,
þar er Ýmir bj’-gði,
vara sandr né sær
né svalar unnir,
jörð fannz æva
né upphiminn,
gap var ginnunga,
en gras hvergi.
4. Áðr Burs synir
bjöðum um ypðu,
þeir er Miðgarð
mæran skópu;
sól. skein sunnan
á salar steina,
þá var grund gróin
grœnum lauki.
5. Sól varp sunnan
sinni mána
hendi inni hœgri
um himin-/odur;
sól þat né vissi,
hvar hon sali átti,
stjörnur þat né vissu,
hvar þær staði áttu,
máni þat né vissi,
hvat hann megins átii.
6. Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goð,
ok um þat gættuz;
nótt ok niðjum
nöfn um gáfu,
1. helgar H; vantav K. vildu — telja] viltu at ek vaföðrs vel fram
telja H. er] ek b. v. H.
2. íviði] iviðjur H.
3. þar — bygði] þat er ekki var Sn-E. æva] eigi ií, U (æva W).
hvergi] ekki *//, /?, ' (hvergi U).
4. Burs] Bors H. Miðgarð mæran] mæran Miðgarð H.
5. hirain-jöður] himin jodyr K, ioður (= jöður) H. 5—10. vo. í Sn-E;
par standa 9—10. vo. (máni — Atti) á nndan 7—8 (stjörnur — áttu).
4
f