Árbók Háskóla Íslands - 02.02.1923, Blaðsíða 60

50
YÖLUSPÁ
12. vísa.
Niðurlagið sýnir gjörla, að þetta hefur upprunalega verið
endir á þulu.
14. vísa.
Hér byrjar greinilega nýr þáttur.
í Dunlins liði (flokki) eða liði (bjóri, o: kvæði; svo Svein-
björn Egilsson og DH).
Ijónar af *Ijóðnar, snibr. Ijóðmegir, Ivðr (Bugge í Arkiv II,
218-19).
iil Lo/ars telja, Lofarr er forfaðirinn.
salar steinn, ef til vill örnefni: Salarsteinn. Smbr. 4. v.
Aurvanga sjöt — Aurvangar (sjöt = set, sjá 41. v.).
Jöruvellir, gæti verið af jara == orusta, en ef til vill er
réttara að selja orðið í samband við jörvi, sandur, malar-
auðn (sami stofn og í jörð). Væri þá lík merking í þessu
nafni og Aurvangar (Hotforj% Eddastudien 26).
16. vísa.
Taka verður upp: þat langniðjatal Lofars mun (æ) hafat
(= haft) uppi meðan öld lifir.
i
17. vísa.
17—18. v. geta ekki verið á réttum stað, þar sem þær nú
standa í kvæðinu. Unz virðist vísa til einhvers, sem á undan
er komið, sennilega vísu, sem talað hefur um jörðina al-
græna, en mannlausa. Sú vísa er nú týnd, en 59. v. gæti
verið hliðslæð lýsing. Ór því liði vísar auðvitað ekki til
dverganna, eins og nú lítur út fyrir, heldur til Burs sona og
Asa. Ef til vill væri at liúsi lika skiljanlegra, ef vísan væri í
réttu umhverfi. — Hugsi maður sér, að ein vísa hefði fallið
burt eflir 6. vísu, mætti þessar vísur vel slanda þar: frá
sköpun manna væri þá sagt eftir að himintungl hafa fengið
fasta braut og rás, en áður en sagt er frá gullaldarlifinu á
Iðavelli. Þessa viðburðaröð hefur Snorri í Gjdfaginningu:
k. 7 sköpun jarðar og göngu himintungla, k. 8 sköpun
manna, k. 13 Æsir á Iðavelli og sköpun dverga. Að vísu