Árbók Háskóla Íslands - 02.02.1923, Blaðsíða 36

26
VÖLUSPÁ
morgin hétu
ok miðjan dag,
undorn ok aptan,
árum at telja.
7. Hittuz æsir
á Iðavelli,
þeir er hörg olc hof
hátimbruðu;
afla lögðu,
auð smíðuðu,
tangir skópu
ok tól görðu.
8. Teflðu í túni,
teitir váru,
var þeim vettergis
vant ór gulli;
unz iii kvámu
þursa meyjar
ámátkar mjök
ór Jötunheimum.
9. Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goð,
ok um þat gættuz,
hverr skyldi dverga
dróttin skepja
ór Brimis blóði
ok ór blám leggjum.
10. Þar var Mótsognir
mæztr um orðinn
dverga allra,
en Durinn annarr;
þeir manlíkun
mörg um görðu
dvergar ór jörðu,
sem Durinn sagði.
11. Nýi ok Niði,
Norðri ok Suðri,
Austri ok Vestri,
Alþjófr, Dvalinn,
Bivörr, Bávörr,
Bömburr, Nóri,
Án ok Ánarr,
Ai, Mjöðvitnir.
12. Veigr ok Gandálfr,
Vindalfr, Þráinn,
Þekkr ok Þorinn,
f*rór, Vitr ok Litr,
Nár ok Nýráðr,
nú hefi ek dverga,
7. þeir — hátimbruöu) afls kostuðu allz freistuðu H.
8. vettergis] vettugis H. iii] þriar H.
9. hverr — leggjum] hverir skyldu dvergar dróttir skepja ór brimi
blóðgu ok ór Bláins leggjum H. hverr] at R. dróttin] drótt um Sn-E.
Brimis blóðij brimi blóðgu Sn-E. blám leggjum] blám sleggium R,
blains (blams) R, U.
10. var] vantar K. Mótsognir] Móðsognir H. Peir — görðu] þar man-
likun mörg of görðuz Sn-E. manlíkun] manlíkan H. dvergar —
jörðu] dverga i jörðu H. ór] i Sn-E.
11. Vegna pess, að dvergatalið skiflir svo litlu máli fgrir kvœðið, er
hér ekki tekinn orðamunur, nema par sem hann varpar Ijósi á
nafnmgndirnar í K, sem er langbezla handrilið. Röð nafnanna í
hinnm hdr. gerir lítið til né frá. ok í 1—3. vo.] vanlar H, Sn-E.
Dvalinn] Nár ok Náinn, Nípingr, Dáinn b. v. H, Sn E. Ánarr] Ón-
arr H. Mjöövitnir] Móðvitnir R.
12. Veigr] Veggr H, Viggr (Vigr) Sn-E. Pekkr] Þrár H. Nár] Nýr H,
Sn-E. dverga] rekka H. Reginn] Rekkr Sn-E.