Árbók Háskóla Íslands - 02.02.1923, Blaðsíða 122
112
VÖLUSPÁ
óð gaf Hœnir,
lá gaf Lóðurr
ok litu góða.
9(7). Hittusk Æsir
á Iðavelli,
þeirs hörg ok hof
hátimbruðu;
aíla lögðu,
auð smiðuðu,
tangir skópu
ok tól gerðu.
10(8). Teflðu í túni,
teitir váru,
var þeim vettergis
vant ór gulli,
unz þrjár kvámu
þursa meyjar
ámátkar mjök
ór Jötunheimum.
11(21). Þat man hon folkvig
fyrst í heimi,
er Gullveigu
geirum studdu
ok í höll Hárs
hána brendu;
þrysvar brendu
þrysvar borna,
opt, ósjaldan,
þó hon enn lifir.
12(22). Heiði hána hétu
hvars til húsa kom
völu velspáa,
vitti hon ganda;
seið hon hvars hon kunni,
seið hon hugleikin,
æ var hon angan
illrar brúðar.
13(23). Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goð,
ok um þat gættusk,
hvárt skyldi Æsir
afráð gjalda,
eða skyldi goð öll
gildi eiga.
14(24). Fleygði óðinn
ok i folk of skaut,
þat var enn folkvíg
fyrst í heimi;
brotinn var borðveggr
borgar Ása,
knáttu Vanir vigspá
völlu sporna.
15(25). Pá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goð,
ok um þat gættusk,
hverr hefði lopt alt
lævi blandit,
eða ætt jötuns
Óðs mey gefna.
16(26). Þórr einn þar vá
þrunginn móði,
hann sjaldan sitr,
er hann slíkt of fregn;
á gengusk eiðar
orð ok sœri,
mál öll meginlig,
' er á meðal fóru.
17(19). Ask veit ek standa,
heitir Yggdrasill,
hár baðmr ausinn
hvíta auri;
þaðan koma döggvar,
þærs í dala falla,
stendr æ yfir grœnn
Urðarbrunni.
18(20). Þaðan koma meyjar
margs vitandi,
þrjár ór þeim sæ,