Árbók Háskóla Íslands - 02.02.1923, Blaðsíða 123

LAGFÆRÐUR TEXTI
113
19(27).
22(30).
er und þolli stendr; Skuld helt skildi,
Urð hétu eina, en Skögul önnur,
aðra Verðandi, Gunnr, Hildr, Göndul
— skáru á skíði — ok Geirskögul.
Skuld ena þriðju; 23(31). Ek sá Baldri,
þær lög lögðu, blóðgum tívur,
þær líf kuru óðins barni,
alda börnum, örlög folgin;
örlög seggja. stóð of vaxinn .
Veit hon Heimdallar völlum hæri
hljóð of folgit mjór ok mjök fagr
undir heiðvönum mistilteinn.
helgum baðmi; 24 Varð af þeim meiði,
á sér hon ausask (32-33). er mær sýndisk,
aurgum forsi harmflaug hættlig,
af veði Valföðrs. Höðr nam skjóta;
Vituð ér enn, eða hvat? en Frigg of grét
Ein sat hon úti, í Fensölum
þás inn aldni kom vá Valhallar.
Yggjungr Ása Vituð ér enn, eða hvat?
ok i augu leit. 25(35). Hapt sá hon liggja
Hvers fregnið mik, und Hveralundi,
hví freistið min? lægjarns líki
Alt veit ek, óðinn, Loka áþekkjan;
hvar þú auga falt, þar silr Sigyn
i enum mæra þeygi of sínum
Mímisbrunni; ver vel glýjuð.
drekkr mjöð Mímir Vituð ér enn, eða hvat?
morgin hverjan 26(36). Á fellr austan
af veði Valföðrs. um eitrdala
Vituð ér enn, eða hvat? söxum ok sverðum,
Valði henni Herföðr, Slíðr heitir sú.
hringa ok men, 27(37). Stóð fyr norðan
fekk hon spjöll spaklig á Niðavöllum
ok spá ganda, salr ór gulli
sá vítt ok of vitt Sindra ættar;
of veröld hverja. en annarr stóð
Sá hon valkyrjur á Ókólni
vítt of komnar, bjórsalr jötuns,
görvar at ríða en sá Brimir heitir.
til goðþjóðar; 28(38). Sal sá hon standa
15
V