Freyr - 01.01.1955, Page 238
Með nýtízku uppskeruvélum cr slegið, þreskjað og sekkjað í senn.
að framleiðslukostnað korns til niuna.
Vinnuafl er dýrt á Norðurlöndum eins og
hér heima.
Miklir hlutar af Danmörku komu okk-
ur fyrir sjónir sem samfelldur aldingarður.
Það vakti þar mjög athygli okkar að sjá
hundraða metra langar raðir á kartöflu- og
rófnaökrum þráðbeinar, eins og eftir snúru,
Iivergi bugur eða misfella. Þetta eru ekki
viðvaningsverk. Blandast engum hugur
um, er þetta virðir fyrir sér, að þar er
verkþekking á mjög háu stigi, samfara
smekkvísi og leikni, — búmenning í sínum
beztu myndum.
Ég hef einkum dvalið við vélar og verk-
færi utanhúss. En véltæknin er einnig
hagnýtt á margan hátt innan veggja, t. d.
við gripahirðingu o. fl., og sparar því mörg-
um bóndanum mikið vinnuafl. A stórbýl-
inu Arlövsgárden, sem áður er nefnt, var
véltækni á mjög háu stigi inni sem úti, enda
voru afköst hvers manns við gripahirð-
ingu mikil. Þar voru flórar fjóssins mok-
aðir með rafmagnstækjum. Bústofn þessa
býlis var: 80 kýr, 80 ungneyti og 110—
130 svín. Þessa gripi hirtu 2 karlmenn og
1 kona á 8—9 stunda vinnudegi.
Þá eru sláturhús, kjötvinnslustöðvar
mjólkurbú og þess háttar stofnanir, sem
flestar eru sameign bændanna, mjög at-
hyglisverðar. Er þar öllu mjög haganlega
fyrir komið, tækin taka við hvert af öðru.
Mannshöndinni virðist næstum ofaukið. Á
einni slíkri stofnun, Bþndernes
S a 1 g s 1 a g í Þrándheimi, virtist allt bók-
hald fara fram í vélum. Þótti okkur ferða-
félögunum gaman að sjá það, þó að skiln-
ingur okkar á þeim vélheila væri lítill.
Hér hefur verið á fátt eitt drepið, sem
athyglisvert bar fyrir augu. En það, sem
228
fimmtiu ára
FREYR