Freyr - 01.01.1955, Page 272
Það er ekki amalegt að komast á hálftíma í 900 metra hæð, standandi í körfu.
irnir — þeir vissu að það átti að vera ball
í Áre um kvöldið. Og niður komumst við
— það var nú létt. Strengurinn stoppaði
þó einu sinni og karfan stanzaði. Þá héldu
surnir að eitthvað væri að, en það var ekki,
allt var í bezta lagi, en þetta var víst gert
til að lofa okkur að skyggnast um úr körf-
unum. Okkur, gömlu mönnunum, lá nú
ekki á — ég taldi mig með þeim, þó að ég
segðist nú stundum vera með strákunum.
En þessir ungu þurftu að flýta sér. Þess
vegna gafst ekki nema takmarkaður tími
til þess að horfa yfir Iandið. Nú, og svo
þurftu brautarverðirnir auðvitað að sinna
fleiru en okkur. Þeir gerðu vel að hjálpa
okkur til þess að prófa þessa nýjung, og
nýjung var það fyrir okkur, íslenzka bænd-
ur, eins og svo margt fleira, sem bar fyrir
augu og eyru og við reyndum í þessari ferð.
Það var sóiroði á fjöllunum í vestri al-
veg eins og stundum heima. Við vorum
fljótir niður og þegar þangað kom var
bara farið að skyggja, en þetta var nú um
helgina 7. júní og þá er nóttin björt hérna
alveg eins og heima í Biskupstungum.
Þorpið í Áre er ekki stórt og dalurinn
er ekki breiður. En það er furða hvað
byggðin er þétt. Fólkið lifir af skóginum,
það hlýtur að gera það. Bæjaröðin liggur
meðfram ánni. Dalurinn er langur og það
eru mörg hundruð kílómetrar til sjávar.
Fólkið býr á sína vísu, en búin eru smá.
Menn hafa þetta eina eða tvær kýr, nokkr-
ar geitur og eitt eða tvö svín. Kindur hafa
þeir ekki. Þær týnast í skógunum nema þær
séu passaðar vel, og það er tímafrekt. Hér
eru líka villidýr, sem drepa kindur.
En fólkið er frjálslegt og viðmótsgott.
262
fimmtíu ára
FREYE