Freyr - 01.01.1955, Page 284
Horft af Sverrisborg yfir þétta byggð í nágrenni.
konar æðstitexnplar þeirrar tíðar, það sann-
ar sagan af ræðunni hans um brennivínið,
sem hefði svo skaðleg áhrif, væri flutt
sunnan úr löndum og nóg væri af þessu,
en svo væri amast við nauðsynjavörunni.
„Öllum er vel við þá, sem flytja brenni-
vínið, sem gerir menn vitlausa“, sagði
hann. Það sýnir að hann hefur ekki hyllt
glasið. En að ganga einstigið upp á Sverr-
isborg, það vekur mann til umhugsunar
um þessi einkenni fornmanna, sem byggðu
býli sín á holtum og hæðum, þar sem bezt
var útsýnið, en nú er lágkúruhátturinn
ráðandi, þegar menn grafa sig niður í keld-
ur þegar byggt er. Auðvitað þurftu þeir
að sjá til mannaferða, og máske var það
þess vegna, að þeir byggðu hátt, en þeir
hugðu líka hátt.
Jú, það eru margar mmningar, sem
vakna hjá manni, þegar farið er um þessa
sögustaði, og þar er nú eiginlega upphaf
Islendinga, í þessu gózenlandi. Og ég verð
nú að segja að síðustu, að ég hef farið
tvisvar sinnum um þver og endilöng
Bandaríkin, og séð allt, sem þar var feg-
urst að sjá, en ég hef nú ferðast um Norð-
urlönd, og séð sitt af hverju, og mér finnst
miklu meira sport í að ferðast hér heldur
en í Ameríku. En þó að í Þrændalögum sé
dásamlegast, þá er ekki einn einasti blettur,
sem ég gæti lifað á til lengdar eða dáið á,
nema á Islandi. Hér á Islandi var mín
vagga, og hér er líka bezt að hljóta gröf.
En gaman er að hafa séð dásemdir ann-
arra, og rifjað upp fomar sagnir á sögu-
stöðum.
274
fimmtiu ára
F R E Y R