Skagfirðingabók - 01.01.1967, Side 108

SKAGFIRÐINGABOK
mér sauð, sem Rósant á." Þar var forustusauðurinn frá Olduhrygg úr
helju heimtur. Jóhanni á Brúnastöðum var eignaður sauðurinn, því
að nálega enginn annar bóndi í sveitinni átti sauði nema einn og einn
forustusauð. Enginn veit, hverja nauð sauðurinn hefur liðið í beljandi
fossfalli undir hjarni, en ætla má, að hann hafi komizt svo hart við, að
eftir það hafi hann verið hræddur við vatnsföll. Hann var allt vorið í
Svartárdalsrunu, en fór ekki á sínar stöðvar vestur yfir ána, sem er
fremur lítið vatnsfall, þegar ekki er leysing.
Daginn, sem fjárskaðinn varð í Ölduhrygg, var fé víða beitt í sveit-
inni, en alls staðar náðist það í hús nema á þessum eina bæ, þó með
herkjubrögðum væri sums staðar.
Eins og áður segir, varð Stefaníu í Ölduhrygg ekki svefnsamt um
nóttina, sem hún var ein í bænum með börnin, og nærri má geta,
hvernig henni hefur liðið. Hún var stillt kona og æðrulaus og mun
hafa verið „þrautgóð á raunastund." Mér er það minnisstætt, að þegar
ég fór fyrst í göngur haustið 1915, bjó hún mér sæng í baðstofu,
sökum æsku minnar, en aðrir gangnamenn urðu að sofa í útihúsum.
Rósant Pálsson var alla tíð fremur fátækur, en léttur í lund, þótt
eitt og annað gengi á móti. Eftir vemrnæmr 1915 fór hann kaupstaðar-
ferð út á Sauðárkrók. í þeirri ferð veiktist hann af lungnabólgu og
andaðist í húsi Stefáns Sigurðssonar, sjómanns á Sauðárkróki, 8. nóv-
ember, tæplega 51 árs að aldri.
Þáttur þessi er ritaður eftir frásögn Stefáns Rósantssonar í Gilhaga. - Aðrar
heimildir: Ættir Skagfirðinga, Jarða- og búendatal og kirkjubækur.
106