Jón á Bægisá - 01.12.2010, Síða 56

Ingibjörg Elsa Björnsdóttir
alveg sömu hæðum og frumtexti Blakes. Eitthvað virðist hér tapast í þýð-
ingu, þótt erfitt sé að segja nákvæmlega hvað vantar. A móti kemur að ef
þýðing Þórodds hefði verið frumort íslenskt ljóð, þá hefði það vel getað
staðið eitt sér sem hið prýðilegasta ljóð. En frumtexti Blakes er í þessu til-
viki bara svo sterkur og máttugur, að erfitt er að koma honum til skila á
íslensku án þess að eitthvað tapist.
Þrátt fyrir þetta er þýðingin ágæt, og hefði eins og sagt er áður getað
staðið ein sér, en íslenski textinn líður fyrir samanburðinn við frumtexta
Williams Blake.
Samt sem áður nær Þóroddur Guðmundsson að fanga anda ljóðsins að
hluta, og hann varpar fram sömu spurningunni og William Blake gerði,
þ.e. getur það verið að sami skapari hafi skapað lambið og skapaði tígris-
dýrið? Við þessari spurningu fáum við lesendurnir ekkert ákveðið svar.
Tlie Chimney Sweeper
A little black thing among the snow,
Crying “’weep! ’weep!” in notes ofwoe!
“Where are thy fatlter and mother, say?” -
“They are both gone up to the church to pray.
“Because I was happy upon the heath,
And smiled aniong the winter’s snow,
They clothed me in the dothes of death,
And taught me to sing the notes of woe.
“And because I am happy and dance and sing,
They think they have done me no injury,
And are gone to praise God and his Priest and
Who make up a heaven ofour misery.”
Sótarinn
Eitt sótugt kríli, sem kafar snæ,
hann kallar: „grátið,“ með sorgarblæ.
„Hvar er þinn faðir og móðir mild?“
„Til messu þau fóru að sinni vild.“
„Mín gæfa var, þar sem greri lyng,
ég gladdist, þótt fönnin væri djúp,
af þeirra völdum um sorg ég syng,
þau sveipuðu mig í dauðans hjúp.
Fyrst lífsfjör mitt eigi líður brest,
þeim lízt, sem ég hafi einskis misst,
King, þau lofa guðs kærleik kóng og prest,
vort kvalræði býr þeim dýrðarvist.“
Þóroddur nálgast hér form frumtextans að mildu leyti og honum tekst ein-
staklega vel að vinna úr ljóði Blakes. Það eina sem e.t.v. ekki skilst eða
getur misskilist er að á íslensku segir: „sveipuðu mig í dauðans hjúp“ en á
enskunni er talað um föt dauðans og er þá verið að vísa til sótarabúningsins
sem litlir drengir voru beinlínis klæddir í. Drengir þessir sem voru aðstoðar-
menn sótaranna létust síðan unnvörpum við að aðstoða sótarameistarana
sem létu börnin fara ofan í þrönga og hættulega skorsteinana.
Kvæðið fjallar öðrum þræði um trúarhræsni þeirra sem geta fórnað lífi
barna sinna, en haldið áfram að biðja í kirkjum eins og ekkert sé. Blake er
54
á Sr/ydjá - Tímarit um þýðingar nr. 14 / 2010