Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Qupperneq 59

Skipulagsmál. (XII. 1.)
Alvarlegar hugleiðingar um áramótin.
„Quousque tandem . . .“ mætti ríkisstjórn vor
segja, ef latína hefði verið kennd á Samvinnu-
skólanum. Meiningin er: Hve lengi á ýmsum
ábyrgðarlausum flákjöftum að haldast það uppi
að níða og rógbera hið dásamlega skipulagn-
ingarkerfi þings vors og stjórnar? Segja, að
Framsókn hafi orðið tvíkelfd fyrir tilverknað
Sósa og íhalds, svo ekki sé furða, þótt afkvæm-
ið yrði skoffín og viðrini. Og allt í þessum dúr.
Ætli við fáum ekki annað hljóð í strokkinn,
ef við athugum með skynsemi skipulagninguna
og atvinnubæturnar. Hvar stæðum vér, ;ef
Hnappeldugerðin væri ekki, þessi stofnun, sem
veitir fjölda manna atvinnu. Verksmiðja þessi
hefur reynzt svo mikilvirk, að væntanlega verð-
ur ekki nema Tímaspursmál, hvenær öll þjóðin
fer hoppandi, hvert sem hún fer. Finnst nú ekki
skynsömum mönnum, að meira samræmi verði
í hreyfingum þjóðarinnar með þessu móti, og
öll framkoma manna yfirleitt prúðari og skipu-
legri en meðan öll víxlsporin voru leyfð?
Tökum sjúkratryggingarnar. Allt síðan árið
1000, þegar kristni var tekin lögtaki á Alþingi
hinu forna, má fullyrða, að jafn blessunarrík
löggjöf hefur ekki dunið yfir þjóð vora. Til þess
að sannfærast, þurfum við ekki annað en líta
inn á kærleiksheimilið í Austurstræti, þar sem
sílspikaðir afgreiðslumenn ljóma móti tilvon-
andi sjúklingum, eins og sólin, en mergðin er
eins og vér höfum hugsað oss hana í rottugerð
ríkisins. — Þarna á hver vinnukona þessa bæjar
að afhenda síðustu og oftast einustu aurana
sína, fyrir ánægjuna yfir því að vita þá geymda
um aldur og ævi í þessum eilífðarsjóði, sem sízt
gefur Hallveigarsjóðnum eftir. Ætli það sé ekki
þarfara að koma kapítalinu þannig fyrir en að
kaupa fyrir það sokka og annan álíka óþarfa?
Er ekki að efa, að nú 1 vetrarkuldanum muni
sj úkratryggingin fá margar heitar fyrirbænir
frá berfættum vinnukonum.
Synd væri að segja, að læknarnir hafi farið
varhluta af atvinnubótunum í sambandi við
sjúkratryggingarnar. Þarna er hverjum lækni
afhentar 1500 útigangsskepnur til afnota og 12
krónur í premíu pr. kjaft, og ná þessi fríðindi
jafnt til þeirra lækna, sem sjúkir menn myndu
svona heldur hika við að fara til, sem til hinna,
er hingað til hafa haft það orð á sér að vera lítt
skaðlegir.
* ❖
*
Þá má nefna alla alþýðu manna, er nú skjögr-
ar undir klyfjunum. Ekki þarf hún að kvarta
yfir atvinnuleysinu, svo er fjögurra ára ofætlun
flokksins hennar fyrir að þakka. Og það er líka
vinna, að lesa hnausþykkar fyrirsagnirnar yfir
skelþunnum greinunum í Alþýðublaðinu.
* *
*
Ekki má gleyma að nefna úthlutun ellistyrks-
ins. Heiður og eilíf dýrð sé þeim, sem þar hafa
verið að v.erki. Illa get ég trúað því, að gamla
fólkinu, sem fékk ellilaunin sín fínt innpökkuð
í ávísun á gleðileg jól, muni gleymast að minn-
Til votra fóta býsna margir baga hafa sótt,
baeði synir þessa Iands og ungar heimasætur.
En vinnulöggjöf bæta myndi’ úr böli þessu fljótt,
og búa mönnum þurrviðri —• og skinnsokka á fætur.
A þingfundum er marga fætur sóðalega að sjá,
svipaðasta kálfsfótum af ömurlegu tagi.
Jónas svörtum fótum aldrei hefur hlaupið á,
þótt hlaupi á sig daglega — og það í meira lagi.
Staurfætur og tréfætur við teljum ekki með,
við tökum, Jónas, slíka fætur vinarhöndum mildum.
Valta fætur höfum við sjálfsagt báðir séð,
er selskapshæfir koma menn úr stjómarinnar gildum.
Ef einhver vorra þörfu fóta í skyndi skerst úr leik,
er skömmin vís og leiðindi og tjón af mörgum
gerðum.
Ef hægri, mið og vinstri fótur vilja fara á kreik,
er voði bæði nótt og dag og alla tíma á ferðum.
Já, fætur eru mislitir og líkþorn eru Ijót,
lágfætur og hjólfætur við stjórnmál hinir verstu.
Ef Jónas undir menninguna bregður betri fót,
má búast við að þjóðin okkar fóti sig að mestu.
z.
55