Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Qupperneq 66

Flokksþing vort.
Ég þykist vita, að bæði Búnaðarþingi og Al-
þingi verði gerð einhver skil annarsstaðar í
þessu blaði, svo að hér verður látið sér nægja
að skýra nokkuð frá merkasta þinginu um þess-
ar mundir, sem er flokksþing vort, Framsóknar-
manna — vormanna Islands, sem illkvittnir
menn hafa fært til á árinu og kallað kaupa-
menn íslands, og jafnvel verið svo ósvífnir að
kalla þingið mosaþing, s.em verður að kallast
heldur þunn vittíhið, því að á seinustu tveimur
þingum vorum hefur einmitt staðið legatus frá
Áburðareinkasölu Ríkisins með tunnusekk af
hinu ágæta tröllamjöli, sem er viðurkennt að
steindrepa allan mosa á stuttum tíma, og brást
ekki á þingum þessum fr.emur en endranær.
Illkvittnar sálir — ef annars sálir skyldi
kalla — voru eitthvað að gera grín að því í
haust, að Haraldur lagði undir sig langskip rík-
isins til þess að smala gemsum sínum víðsvegar
um land á sósaþingið, sem nú reyndar var ekki
annað en kommaþing, en samtímis varð Her-
mann að vaða klofsnjó v,estur í Dölum, til að
(XII. 4.)
sakramenta fyrrv. kjósendur Jónasar Þorbergs-
sonar. Var oss Framsóknarmönnum lagt þetta
til lasts og niðurlægingar og mikið talað um
kúgarann Harald og aumingja Framsóknarpút-
una. Vér bárum þá harm vorn í hljóði og skrif-
uðum lítið um þetta í blöð vor, því að vér erum
skapdeildarmenn og hötum óþörf orð, en nú
finnst oss vér hafa svarað í verkinu — viljum
yfirleitt heldur hlusta á verkin en sjálfa oss, og
ættu sumir að taka sér þetta til fyrirmyndar.
Það er ekki að efa, að þetta Framsóknarþing
hefur verið hið glæsilegasta flokksþing hér á
landi, síðan á söguöldinni, þegar Flosi hélt
brunamálafundinn með mönnum sínum. Þetta
var líka júbílþing, því að það var það fimmta 1
röðinni, og ef svo fer, að það verði líka það síð-
asta, verður það tvöfalt júbílþing. Eins og flokks-
bróðir vor J. J. hefur þegar bent á, bar mest á
því, hve þátttakendur voru annaðhvort afskap-
lega gamlir eða afskaplega ungir. Bendir það á
gleðilegan samruna drengjapara og ellióra í
flokki vorum.
lausar þar í landi, þótti þessi setja met, og hlógu
menn — en þó sérstaklega tuddarnir — að henni.
I Ameríku féll hún í betri jarðveg og var þegar
farið að gera tilraunir. Tóku þær af allan vafa
um það, að við.eigandi músík eykur bæði mjólk-
urmagn og fitu í kúnum, og skyldi maður því
halda, að hér væri leikur á borði að auka afurð-
irnar, en þá kemur hitt til greina, að finna
smekkinn hjá hverri einstakri kú. Er nefnt dæmi
til þess, að kýr, sem hafði verið í 12 mörkum,
hækkaði sig upp í 20, ef hún heyrði „Ástarsöng
heiðingjans" einusinni á dag. Svo var reynt með
völdum kafla úr „Le Coq d’Or“ eftir Stravinski,
en þá fór hún niður í 8 merkur, en þegar ís-
lenzku rímnalögin voru spiluð fyrir hana, beiddi
hún upp, og fóru þá tilraunirnar út um þúfur í
bili.
Með tilliti til þess, að kraftfóður hefur stór-
hækkað í verði og af þeim ástæðum v.erið bann-
að af innflutnings- og gjaldeyrisnefnd, er það,
sem hér að ofan er ritað, sérstaklega eftirtektar-
vert fyrir þjóð vora. Geta allir séð í hendi sér,
að það er munur að þurfa ekki að halda nema
,eina kú í staðinn fyrir tvær til þess að fá 20 lítra
af mjólk, og geta bændur því framvegis fengið
líterinn fyrir helming þess verðs, sem áður var,
og fengið þannig góða og gilda ástæðu til að
hækka hana um helming, svo Sigurður Einars-
son geti síðan lækkað hana eins og þarf til þess
að hann komist á þing sem aðal-þingmaður. I
hinni nýstofnuðu atvinnudeild við háskólann
mætti gera ,experíment með kýrnar; leiða þær
þangað eina og eina og líra af því, sem útvarp-
ið á af plötum. I þessu sambandi má geta þess,
að það er nauðsynlegt að fá Skagfield til að aft-
urkalla bann það, sem hann hefur lagt á plötur
sínar, því að vel er hugsanlegt, að vissar kýr
mjólki alls ekki nema af þeim. Ennfremur yrði
að festa á plötur sem flesta af þeim, sem hafa
troðið upp í útvarpinu upp á síðkastið, án mann-
greinarálits, ef ske kynni, að hlutaðeigendur
reyndust hafa kúahylli.
Loks er ótalið síðasta gagnið, sem hugsanlega
gæti orðið að uppfinningu Þjóðverjans. Allir
vita, að útg.erðarkýrin var lengi vel dropsöm, en
er nú þur, svo mikið er talað um að skera hana.
Væri ekki reynandi að skella á hana kvæðinu
eftir Goethe í þýðingu Hannesar Hafstein með
laginu eftir Jónas Þorbergsson, eða einhv.erju
öðru, sem tilkippilegast þætti, og gefa henni
þannig síðasta sjangs?
62