Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Blaðsíða 73

Sundhöllin.
Þriðjudaginn 23. marz síðastliðinn verður um
aldur og' ævi merkisdagur í sögu okkar vinstri
flokkanna (umbótaflokkanna, jákvæðu flokk-
anna), því að þann dag lauk fjórtán ára átökum
okkar við afturhaldið í höfuðborginni og landinu
með því, að sundhöllin var vígð. Það eitt skyggði
á ánægjuna, að ekki skyldi vera þarna góður ræðu-
(XII. 6.-7.)
maður, til að vígja þetta musteri heilbrigðinnar,
sem hefur á sér allan svip Framsóknarflokksins,
því þó það sé ekki flatfætt, þá er það löglega af-
sakað, af því það hefur enga fætur. Vígslan fór
þannig fram, að fyrst talaði borgarstjórinn í
Reykjavík nokkur orð, og að því loknu stakk
stúlkubarn sér og synti yfir laugina endilanga, og
una fyrir lesendum SPEGILSINS. En hún hljóm-
ar þá til svona:
„Ég jón, ég sjálfur jón, skal strax taka það
fram, að ég heyri alls ekki til neinum flokki, ekki
einusinni uxa- eða fiskaflokki“ (þessu skrökvar
hann nú reyndar, því hann heyrir til okkar eigin
(SPEGILSINS) stjórnarflokki, aths. ritstj.). —
„Ég er þjónn þjóðarinnar og okkar réttlátu ríkis-
en ekki fátækra-stjórnar. Og það er einmitt sök-
um þessarar ódæma afstöðu minnar, að ég og ég
einn, get litið hlutdrægnislaust á daginn og veg-
inn. Bæði daginn mikla, daginn þann, daginn fyr-
ir í fyrradag og svo hinn daginn. Sömuleiðis á
veginn, svo sem Suðurlandsundirlendisveginn, hel-
veginn, Abyssiníuveginn og náttúrlega veginn til
sáluhjálpar, sem nú er orðinn grasi vaxinn og öll-
um ókunnur, eins og ég sagði um daginn, í síðasta
fyrirlestri mínum.
Oft hef ég beðið ykkur að spyrja mig að spurn-
ingum, en aldrei hafið þið gert það; þessvegna
verð ég að fabrikkera nokkrar spurningar sjálfur
og svara þeim, náttúrlega út í hött. Koma þá
nokkrar þeirra hér, með heimabökuðum svörum.
Keflvíkingur spyr: „Hversvegna fer Guðmund-
ur okkar Kristjánsson í bíl til Reykjavíkur?“ Ég
svara, vegna þess að hann er fljótari í ferðum
með því móti heldur en að fara fótgangandi og
kannske hágrátandi.
Hlutakona í Vestmannaeyjum, eða sem í mínu
ungdæmi var kölluð fanggæzla, spyr: „Hvor er
meiri búmaður, Jörundur í Skálholti eða Bjarni
á Reykjum?“
Ég svara: Af ávöxtunum skuluð þér þekkja þá.
Samvinnuskóla-stúdent spyr: „Hvor var vitr-
ari, Páll Zófóníasson eða Pharaó?“
Ég svara: Jafnir, því að báðir kenndu kúnum
átið.
Heimasæta á Reykjaströnd í Skagafirði spyr:
„Hvor var sterkari, Jónas eða Grettir Ásmundar-
son?“
Ég svara: Spurðu Kaaber.
Magnús Torfason spyr: „Hvor er nú betri,
Brúnn eða Rauður?“
Ég svara hiklaust: Rauður.
ónefndur spyr: „Hvað er hlutleysi?“
Ég svara: Það veit ég ekki.
* *
*
Nú mun ég segja ykkur nokkrar ámátlegar
kynjasögur, til þess að uppfylla minn dýrmæta
tíma, því að öðrum kosti mun ég ekki fá fulla
borgun fyrir mitt þjóðnýta útvarpssprok. Fyrir-
brigði þessi eru öll ný af nálinni, hafa öll skeð
núna í vetur og aldrei heyrzt fyrr, að minnsta
kosti ekki í mitt útvarp.
Víða hefur rignt blóði, sumsstaðar sílum og
jafnvel, á einstaka stað, skömmum. (Aths ritstj.:
Trúlegt er allt þetta.)
Kind fæddist norður í Þistilfirði með níu höl-
um. (Aths. ritstj.: Oss minnir, að þessa höfum
vér heyrt getið áður.)
Róstur urðu á kærleiksheimili einu. (Mikill er
andskotinn! Ritstj.)
Jafnvel ekki ég sjálfur get skýrt neitt af þess-
um fyrirbrigðum.
(Athugasemd ritstjóra: Þetta höfum vér aldrei
heyrt hann segja fyrr.)
Að endingu kem ég hér með vísupart, sem ég
bið og grátbið ykkur um að hjálpa mér til að
botna, hann er til svona:
Á skokki læt ég skáldjálk
skarka í útvarpinu . . .
Bið ég nú ykkur öll að senda mér marga, marga
botna, svo ég geti haft nóg að segja næst. En fyr-
ir alla muni — enga premíubotna. Premíur fær
enginn nema ég sjálfur — ég, sem er bæði dag-
og vega-málastjóri. En ég skal lesa upp fyrir ykk-
ur helztu botnana — sem mér þykja —; það verð-
ur voða gaman!“
69