Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Síða 84

um, til þess að sýna, að maður beri hag þjóðar-
heildarinnar fyrir brjósti, — „Islandi allt“, eins
og Þórður Kakali sagði. Og nú undanfarið hefur
það verið að brjótast í mér, að til þess að ráða bót
á núverandi peningaleysi ríkisins, eru ekki nema
þrjú ráð, sem duga. / fyrsta lagi að taka lán, en
þá leið álít ég ófæra, því það er ekkert órígínalt
við hana, auk þess hefur hún verið þrautreynd,
seinast af honum Jónasi og honum Stefáni Jó-
hanni í fyrra, og þú manst sjálfsagt, að þeir komu
heim „með aungulinn í rassinum“, eins og sagt er
um menn, þegar þeir fara í laxveiði og fá ekkert.
Auk þess er nú loforðið, sem hann Eysteinn gaf
honum Hambró; þó við séum allir af vilja gerðir
að svíkja það, þá er það ekki hægt, þegar allir
vita, hvaða Lazarusar við erum, og lána okkur
ekki eyrisvirði. / öðru lagi er að spara. Þá leið
finnst mér ekki koma til nokkurra mála að fara.
Ekki megum við missa menn úr utanlaunalaga-
stéttinni, því hvar á þá að taka aurinn í flokks-
sjóðina og blaðaútgáfuna, og það er nú ekki held-
ur víst að neitt fjölgaði í okkar flokki, ef farið
væri að brjóta beinin út úr kjaftinum á þeim,
sem þau hafa fengið. Þeir eiga sumir hverjir ekki
svo langt yfir í kommúnismann eða jafnvel íhald-
ið, að sú leið væri farandi. Eini sparnaðurinn,
sem getur komið til mála, er að lækka fátækra-
framlögin; þá gæti svo farið, að einhverjir komm-
ar hrykkju upp af, en það eru þeir, sem eru okkur
erfiðastir nú sem stendur, en verst er bara, að
þetta væri gróði fyrir Reykjavíkuríhaldið, svo að
það gæti sýnt betri útkomu um áramótin en það
getur nú og hefur getað undanfarið. í þriðja lagi
— og nú bið ég þig að taka eftir, því nú koma
hinar jákvæðu tillögur mínar — er hægt að leggja
dálítið meira á landslýðinn. I fyrsta lagi má leggja
eins og 15 % á allar aðfluttar vörur og skoða það
sem einskonar verðfellingu peninganna, því það er
satt að segja ekki nokkur meining, hvað þeir eru
háir hér; ennfremur mætti vel hugsa sér að láta
Áfengisverzlunina brugga áfengt öl, sem aðeins
yrði selt út úr landinu, en alls ekki notað til
drykkjar hér, því íslendingar þurfa nú hvort sem
er alltaf að fara í slagsmál, ef þeir finna á sér.
Svo ætti að leggja 25% á allar sparisjóðsinnstæð-
ur; þetta er nú svo einfalt, að það er merkilegt,
að engum skuli hafa dottið það í hug fyrr, vand-
inn er ekki annar en sá, að bankarnir borga eig-
endunum 3% í staðinn fyrir 4%, og enginn verð-
ur var við neitt. Sama er að segja um öll verð-
bréf. Eins er alveg sjálfsagt að leggja skatt á
allar lóðir, sem menn eiga undir húsum sínum,
Nýtízku umterð. (XII. 16.)
Fyrir svo sem 12 árum var gert almennt grín
að Knúti þáverandi borgarstjóra fyrir það, að
hann tók sig fram um að stjórna umferðinni á
Austurstræti, sem lögreglan gat bevíslega ekkert
við átt, og sízt þó svo í nokkru lagi færi. Gerðist
Knútur þar píslarvottur hins sanna og rétta, og
hefur sjálfsagt ekkert haft á móti því, þar sem
það er nú á tímum hreint ekki svo auðvelt að
drífa sér upp píslarvætti fyrir lítið.
Nú má svo segja, að Knútur sé afturgenginn,
því nú á að fara að stjórna umferðinni aftur með
handapati og allskyns greylegum látum, til þess
að þeir, sem yfir götuhorn fara, verði þó að
minnsta kosti löglega yfirkeyrðir. Er það strax
mikil bót í máli að hafa það atriði í lagi. Verða
settir upp kassar við hvert götuhorn til að geyma
því það er sannanlegt, að lóðir eru ekki annað en
lúxus . . .
— Verður þetta ekki geysileg upphæð? reyni ég
að skjóta inn í.
— Jú, vitanlega verður þetta helvíta glás, en
ekki dugar hún samt í svánginn á honum Eysteini.
Þessvegna vil ég hækka benzínskattinn upp í 16
aura, því það er margsannað, að það er ekki ann-
að en óþarfi að vera að kosta upp á bílkeyrslu —
að minnsta kosti hef ég hingað til komizt af án
þess að eiga bíl, enda liggur það í augum uppi, að
það er miklu ódýrara að fá að sitja í hjá náung-
anum, ef maður ætlar eitthvað. Og þá er ég kom-
inn að meginatriði málsins: einstaklingarnir eiga
að spara, svo að vér getum alið hér upp frjálsa
þjóð í frjálsu landi, enda er það ekki nokkur kúnst
að gera það, ef lagið er með; það er ég búinn að
reyna.
— Atli Framsóknarflokkurinn sé nú allur með
þér í þessum tillögum þínum? spyr ég.
— Já, að minnsta kosti ætti hann Eysteinn að
verða feginn, því mér er satt að segja ekki vel
ljóst, hvernig hann hefði skrimt af þetta árið, ef
mín hefði ekki notið við.
Vér rífum lambhúshettuna upp úr geitunum og
kveðjum Jón með kossi, að sveitasið, en hann fylg-
ir oss til dyra, til þess að missa ekki vitið úr bæn-
um.
Tímagemsi SPEGILSINS.
80