Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Síða 130

Sjötta vit-
Framhjá-vit.
(Sbr. grein G. Fr. í Lesbók, 3/7 ’
Já, margir skammast mega sín,
þeir minna vita en hæns og svín,
því skepnurnar hafa gáfna-glit —
og gigtin er skáldsins „sjötta vit“
á Sandi.
Réttast væri að reka Jón
og reyna þannig að forðast tjón.
Það mætti fylla það mjóa skarð
með því að hafa dýragarð
í staðinn.
(XIII. 16.)Taki
Vonbrigði mörgum verða dýr,
— viðsjál oft reynast ævintýr.
Tæpt er reikning að treysta á,
til dæmis nefni ég veðurspá
hjá Jóni.
þið eftir toppöndum,
sem taka sílin í lækjunum.
Og hugsi þið ykkur heystakka,
sem hitna aðeins ,,í goluna“
til skiptis.
En ef það verður nú alltof dýrt
utan hjá því við getum stýrt,
því hægt að finna eflaust er
einhverja, sem að „finna á sér“
á kvöldin.
í Reykjavík austanroki er spáð,
en reyndist á Skaga vestangráð.
Og stundum blíða og bjartviðri
breytist í versta hrakviðri
hjá honum.
En aumingja skepnan „á sig veit“
allskonar veður —1 köld og heit.
Og gigtar-afmánin illa lét,
eins og hún væri „barómet“,
í Gvendi.
Þó álnarþykkur ísinn sé
yfir polli með silunge,
boraðu’ og horfðu í holuna,
þeir hlaupa líka í goluna
í spretti.
Svo eru máske ekki enn
útdauðir þessir „smalamenn“.
Og Jónas yngir upp það lið,
ef hann — af tilviljun — kæmi við
hjá nafna.
Gamhr smalamenn gatu fyr
getið sér til við bæjardyr,
ef tíðabreyting í vændum var,
til útvarpsstjórans og fleiri hér:
iiiS i VU.HUU1U vcu, að minnka sjómanna mæðu og strit
þeir vissu „framhjá“ sér allsstaðarmeð því að þroska „framhjá-vit“
— og undir. og -tökur.
—---------- Æ, æ.
líki lífiS. „Fyrir hvert skammaryrSi, sem menn-
irnir mæla, skulu þeir á dómsdegi reikningsskap
lúka“, stendur í Grágás, og er þar átt viS dóms-
daginn hinumegin, en eins og Hitler hefur rétti-
lega bent á í umburSarbréfi til þýzku þjóSarinnar
nýlega, þá er búiS — þar í landi aS minnsta
kosti — aS setja dómsdaginn inn í þetta líf og
þennan heim, og þykja ill umskipti. Líkt verSur
bráSlega sett á stofn hér, ef blaSasnápar vorir
ekki forbetra á sér trantinn. Þó er náttúrlega ekki
meiningin, aS vér ætlum aS fara aS afnema hugs-
anafrelsi hjá þeim, sem kann aS þykja eitthvaS í
slíkt variS, en hins verSum vér aS krefjast, aS
menn hagi orSum sínum sæmilega og spari mestu
gífuryrSin. Má í því efni benda á tvö blöS, sem
jafnan hafa gætt ýtrustu kurteisi, en haldiS sinni
fullu meiningu fram, engu aS síSur, en þaS er
LÖGBIRTINGABLAÐIÐ og SPEGILLINN, sem
bæSi fylgja oss að málum og hafa jafnan gert.
Nú skyldi svo fara, aS þér, herra ritstjóri, treyst-
ust ekki til aS venja ySur af fúkyrSunum, nema
þá kannske smátt og smátt, og eru þaS þá ein-
dregin tilmæli ráSuneytis vors, aS þér látiS þá
heldur andstæSinga stjórnarinnar sitja fyrir viS-
skiptunum en útlendinga, eins og Hitler, Stalin og
Mussolini, þó þeir annars kunni aS vera hálfgerSir
spólurokkar í aSra röndina. En verSiS þér ekki
viS þessum tilmælum vorum, skal ySur bent á, að
til er lagastafur, sem heimilar oss aS gera á ySur
viSeigandi aðgerSir, og þarf ekki einusinni bráSa-
birgSalög til, sem oss yrSi annars ekki meira fyr-
ir aS semja en aS drekka vatn. Nú verSum vér að
hætta í þetta sinn, því vér eigum m. a. eftir aS
skrifa honum Jónasi Þorbergssyni, og vonum, aS
fá ekki fleiri tilefni til aS senda ySur línu út af
þessu efni.
MeS föSurlegri kveSju,
Ráðherra SPEGILSINS.
126