Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1944, Síða 161

Húsdýrakvöld.
Útvarpið er smátt og smátt að leggja undir sig
ný svið og auka fjölbreytni efnis þess, er það flyt-
ur, hvort sem nú þetta er að þakka hinum nýja
útvarpsráðsíormanni — sennilega tryði hann því,
ef vér legðum mikið kapp á að sannfæra hann um
það. Á annan dag hvítasunnu var nýstárlegt núm-
er, sem aldrei hafði átt sinn líka, nefnilega hesta-
kvöld, sem annars var stundum kallað hestamanna-
kvöld, hvort sem það hefur verið til þess að upp-
hefja mennina á kostnað þarfasta þjónsins. Þeg-
ar svona nýjungar koma fram, er alltaf sjálfsagt
að hugleiða, hvort ekki sé hægt að færa þær lengra
en upphaflega var ráð fyrir gert, og þessi nýjung
gaf oss þá hugmynd að efna til húsdýrakvölda 1
útvarpinu, þar sem byrjað væri á þarfasta þjónin-
legast benda ríkisstjórninni á, að ef hún er eitt-
hvað hikandi, er ekkert annað en ráða fyrst til
uppgöngu á Rommarann, og mun ekkert verða í
veginum með hugrekkið þegar þaðan er komið, og
munu þá hin verða auðvelt herfang. Þó viljum vér
benda íhaldselementunum í ríkisstjórninni á það
að láta ekki Eystein verða einan um hituna, því
þá fara allar vörurnar til KRON, með eða án
höfðatölureglu. Skal skipta vörunum bróðurlega
milli landsmanna, þó svo, að þeir, sem hafa
hamstrað á Siglufirði, fái ekkert. Auðvitað verð-
ur fyrst að fá nokkra velmetna bruggara til að
skríða úr híðum sínum til að raffínera rommið og
sykurinn, svo enginn drepi sig á því. Kolin, sem
í einu skipinu eru, munu koma í góðar þarfir í
kolaleysinu, og sama má segja um hinar vörurn-
ar, nema helzt brúnspóninn, sem talsvert er af í
Rommaranum, því nú brúka ekki aðrir menn
brúnspónstinda en svörtustu íhaldsmenn. En þá
mætti samt gera úr honum tinda, sem væru við
hæfi Fjallamanna að klífa, undir öruggri forustu
Guðmundar frá Miðdal. Þeir fá hvort sem er varla
bíla til að komast á upp í Kerlingaf jöll, en neita
hinsvegar alveg að ganga á jafnsléttu.
En hvað á svo að gera við skipin sjálf? Eina
ráðið virðist vera að búa til úr þeim gamalt járn
» og selja kommunum, sem eru fúsir til að kaupa
það sérstaklega háu verði úr því að það er þýzkt.
Það gerir vináttusamningurinn milli Rússa og
Þjóðverja.
(XIV. 11.)
um, eins og þegar hefur verið gert, og enda á
þeim óþarfasta, óværunni. Gæti þetta orðið hin
glæsilegasta sería, eins og menn munu fá að sjá
þegar að því kemur. Og einmitt getur hestakvöld-
ið á hvítasunnunni bent á nokkur víti, sem varast
verður strax á kúakvöldinu, sem væntanlega kem-
ur næst. Fyrst og fremst mega þeir, sem upp eiga
að troða, ekki stinga af úr bænum og láta þulinn
afsaka númerið. Ennfremur mega ræður um hesta
ekki verða líkræður um menn, eins og þarna átti
sér stað. Og loksins ættu dýrin sjálf að leggja til
nokkurn hluta prógrammsins, að minnsta kosti.
Til dæmis ber þess mjög að sakna, að aldrei skyldi
vera hneggjað í hljóðnemann á hestakvöldinu, og
vonum vér eindregið, að heyra hressilega baulað
á kúakvöldinu í staðinn. Fjárkvöld og hundakvöld
ætti eiginlega að fylgjast að, en sennilega yrði að
útvarpa því frá Akureyri, vegna hundanna, sem
jú ekki mega koma á lóð höfuðborgarinnar, og þá
ekki í útvarpssalinn, ekki ferfættir, að minnsta
kosti. En þetta gerir ekkert til, því útvörp frá
Akureyri takast jafnan vel. Vildum vér þá stinga
upp á, að prógrammið yrði eitthvað á þessa leið:
Hópur fráfærulamba rekinn í útvarpið með jarm-
inum — það er ekki verra en annar kórsöngur,
sem vér eigum að venjast. Páll á Þverá — „fjár-
maðurinn, sem varð fésýslumaður" — rekur hóp-
inn (væntanlega í fésýslumannsúníformi) og arr-
ar og sigar og segir sa-vei þér — skammastu þín
o. s. frv., eins og fjármenn segja við hunda sína,
og þvrfti þá að vera einhver reitingur af Fram-
sóknarmönnum í hópnum, til þess að hrópin yrðu
sem mest sannfærandi. Á eftir gæti Guðmundur
Ingi flutt eitt af rollukvæðunum sínum, en um
það leyti verða áheyrendurnir farnir að skera
hrúta.-----Þetta er þó aðeins lítið ágrip af því,
sem hægt væri að gera á svona kvöldi, t. d. gæti
þingmaður vor lagt nokkrar húsdýraplágur til í
prógrammið, helzt hina svokölluðu Johnes-sýki,
því að hún mun vera með því nýjasta á sviðinu.
Svona mætti lengi halda áfram að telja. Hænsna-
kvöldið gæti Vökumannahreyfingin annast að öllu
leyti, en Sálarrannsóknarfélagið andakvöldið og
Hvöt gæsakvöldið. Vonum vér engum blandist
hugur um, að hér eru ótæmandi möguleikar fyrir '
hendi, og má heita þjóðarsmán, ef útvarpið notar
sér þá ekki til hins ýtrasta.
157