Úrval - 01.02.1946, Blaðsíða 11

EFTIR KOSNINGARNAR
9
saman og þingmenn eiga að
vinna eiðinn. Það er stór dagur
fyrir margra hluta sakir, ekki
sízt vegna þess að þingfarar-
kaupið greiðist frá þeim degi.
Tveir þingmenn, sem kosnir
voru á þing árið 1935, fóru
alclrei til London til að vinna
eiðinn. Ríkiskassinn græddi
1200 sterlingspund á þessu upp-
átseki þeirra.
Þingmaðurinn P. P. hóar á
leigubíl. í raun og sannleika
fer hann götu úr götu í leit að
bílnum, en um síðir ber leitin þó
árangur. „Til þinghússins,“ seg-
ir P. P. hátt og snjallt.
„Já, herra,“ segir bílstjórinn,
og gætir virðingar í hreimn-
um. Bílstjórar virðast líta upp
til þingmanna, en vera má að
þeim þyki aðeins gaman að
aka til þinghússins og sjá
lögregluvarðmennina þar skella
saman hælum og heilsa.
Von bráðar nálgast bíllinn
torgið fyrir framan þinghúsið,
en þá skeður dálítið óvænt.
Lögregluþjónn stöðvar um-
ferðina og gefur bílnum þínum
merki um að aka fram. í
enskum lögum er gamalt
ákvæði, er bannar að tef ja þing-
mann, sem er á leið til þings-
ins.
En hvernig gat lögreglu-
þjónninn vitað að P. P. væri
þingmaður? Kannske hefir bíl-
stjórinn gefið honum merki og
kannske hefir hann fundið það á
sér. Það er afar-einkennilegt.
Síðar fær P. P. sérstakt
merki á bíl sinn. Það merki er
gulls ígildi.
Þegar bíilinn kemur að garð-
hliðinu, gefur lögreglan merki
um að nema staðar. Hún horfir
rannsakandi augum á P. P. og
spyr um skilríki hans. Frá þeim
tíma þekkir hún P. P.
Varðlögreglan er einvalalið,
vingjarnleg, mannúðleg, þolin-
móð og skyldurækin. Hún vakir
yfir öryggi þingmanna, hindrar
uppþot og hverskyns óreglu, og
lánar þingmönnum fyrir far-
gjaldi þegar þeir hafa gleymt
buddunni heima. Hún fer ekki í
manngreinarálit og er jafn vin-
gjarnleg í garð fátækustu
íhaldsmanna sem ríkustu jafn-
aðarmanna.
P. P. er nú vísað inn í anddyri
og hann hengir þar yfirhöfn
sínar á snaga. Á snaganum er
rauðleitur borði og þar hengdu
þingmenn fyrrum korða sína.
Þeim er ekki lengur leyft að
koma vopnaðir til þingsins og
er það viturleg ráðstöfunu. Síð-