Úrval - 01.02.1946, Qupperneq 76

‘74
tfRVAL
hafði verið einna fyrstur að
byrja á reykingum í Longfellow
skólanum. Hann var þrettán
ára þá. En þrátt fyrir allt sat
gamla viðkvæmnin föst í hon-
um, og það var óskiljanlegt.
Það var sunnudagskvöld í
september, og hann var á gangi
eftir Venturastræti á leið ofan
íbæinn.Hannvar fullur af gömlu
gimdinni, aðeins með nýju
sniði: ekki aðeins lönguninni
að berjast, lemja hluti heldur
og æðisgenginni kynhvöt, þrá
eftir alheiminum, þrá til að ráð-
ast á hann og beita harm of-
beldi, til þess að gera raunveru-
leika sinn að einhverju sér-
stæðu, staðfesta tilvem sína á
jörðinni. Hann fann enga þörf
hjá sér til að afsaka þessar
klúm tilfinningar. Þærvoruekki
honum að kenna. Hann hafði
ekki lagt gmndvöllinn að lög-
málmn alheimsins, lifnaðarhátt-
um og heilbrigðum lífsvenjum.
Hann hitti marga kunningja
í Dómhúsgarðinum, þar sem
hljómsveitin lék þetta kvöld,
þar á meðal drengi, sem bæði
óttuðust hann og virtu, en var
þó í nöp við hann undir niðri.
Hann átti enga vini. Hann var
einmana. Hann hafði óbeit á
borginni; hún var lítil og smá-
smuguleg, full af mannlegum
veikleika. Honum fannst hann
vera framandi þar. Og þessir
drengir, sem heilsuðu honiun,
vom bara drengir, sem hann
hafði alizt upp með. Þeir voru
staddir í garðinum vegna
stúlknanna, stúllcnanna, sem
þeir höfðu alizt upp með. Það
var átakanlegt að horfa á þá.
1 augum hans var konan meira
en stúlkur, sem voru jafnaldr-
ar hans. Hún var persónugerv-
ingur hins illa, voldug, eilíf og
alvarleg. Allar þessar stúlkur
voru síflissandi. Þær flissuðu í
hvert skipti, sem piltur leit á
þær. Hann labbaði um garðinn,
hlustaði á hljómlistina, fylgdist
með drengjunum, þegar þeir
voru að reyna að ná í stúlkumar
ogfann girndina vaxa með sjálf-
um sér; svo hélt hann út úr
garðinum og stefndi til bæjar-
hlutans, þar sem Kínverjamir
bjuggu.
Það voru hórur þar yfir frá;
hann heyrði hljómlistina dvína,
og borgin hvarf úr huga hans
um leið og hljómlistin. Haxm
fór yfir Suður-Kyrrahafsjám-
brautina í Tularestræti, og eftir
það lá leið hans meðal Mexi-
kana, Hindúa og Kínverja, sem
byggðu Kínaborg. Hverfið var