Úrval - 01.02.1946, Qupperneq 97

BÖRN GUÐS
95
Hann hafði tvisvar gengið heim
til hennar, en Isak hafði hótað að
senda honum púður og kúlu. Eftir
það ráfaði hann um í skóglendinu
kringum bæinn. X>að var ekki fyrr
en í janúar, að hann sá hana í skóg-
inum, læðast eins og vofu á milli
freðinna triánna.
. „Emma!“ hrópaði hann og þaut á
eftir henni.
„Ó!“ hrópaði hún og sneri sér við.
„Ert það þú Jósep!"
„Ég' sagði þér, að ég kæmi aftur.“
„En þú verður að fara,“ sagði hún
og leit kvíðafull í kringum sig. „Pabbi
drepur þig.“
„Ég er ekki hræddur við hann eða
nokkum annan. Ég er kominn til þess
að taka þig mér fyrir konu.“ Hann
þrýsti henni að brjósti sér, þrátt fyr-
ir viðnám hennar. „Emma við verð-
um að flýja.“ Hann lyfti upp hinu
óttaslegna andlit hennar og kyssti
hana á kaldar varimar.
„Jósep, farðu, ég bið þig.“ Hún
reyndi að losa sig, en gafst síðan
andvarpandi upp fyrir ástaratlotum
hans.
„Elskar þú mig Emrna?"
„Já.“
„Viltu strjúka með mér? . . . Viltu
það ?"
„Nei, nei. Pabbi . . .“
„Þú verður að hafa trú, þvi trúin
yfirstígur allt. Þú ferð með mér strax
— í kvöld."
„Nei, ekki i kvöld!"
„A morgun,“ sagði hann og þrýsti
henni svo fast, að hún náði ekki and-
anum. „Við strjúkum á morgun, en
komum síðan aftur og búum hjá
pabba þínum. Ég er að þýða ritning-
una núna og enginn dauðlegur mátt-
ur getur hindrað mig. Hittu mig hér
á morgun Emma og láttu það ekki
bregðast."
„Nei, ég þori það ekki.“
„Ég þori fyrir okkur bæði. Lofaðu
mér því.“
„Já.“
„Um hádegið á morgun, Emma.
Guð hjálpi þér, ef þú svíkur.“
Emma kom um hádegið. Hún var
þögul og kvíðafull en þegar hann
tók hana í faðm sér og hún fann
hinn sterka vilja hans, andvarpaði.
hún eins og bam. Hann leiddi hana að
sleða, sem beið eftir þeim, og kynnti
hana Oiiver Kowdery. Að nokkrum
mínútum liðnum lögðu þau af stað
til Palmýra yfir snjóhvxtt landið.
Nýja biblían.
Marteinn Harris, hinn auðugi konu--
harðstjóri, hafði ákveðið að reyna að
græða á því bæði þessa heims og
annars, að prenta „biblíu Jóa
Smiths."
Þegar hann frétti, að Jósep hefði
komið til Palmýra með konu með sér
og síðan farið aftur til Harmony, fór
hann að leita hans. A leiðinni heyrði
hann ekkert annað en rógburð um
Jósep og af því dró hann þá ályktun,
að fyrirætlun sin væri engin hégilja.
Því ef hann mundi rétt, höfðu allir
spámexm verið hraktir og hrjáðir.
Hann varð hissa á því að finna Jósep
í húsi hins vantrúaða tengdaföður —
því ísak hafði með nöldri sætt sig
við tengdasoninn eftir strokuförina..
„Ég er kominn til að hjálpa þér,“
sagði Marteinn formálalaust. „Er
þessi — þarna biblía búin til prent-
unar ?“
£>ó að Jósep hefði aðeins lokið til
fulls við lítinn hluta bókarinnar, bað
Marteinn svo ákaft um að fá að sjá
hann, að Jósep lét tilleiðast. Marteinn
fór með fyrstu 116 síðurnar til Pal-
mýra og lofaði að koma bráðlega
aftur. I>ar eð hann stóð ekki við orð
sin, fór Jósep að leita hann uppi og
komst að því, sér til skelfingar, að
Marteinn hafði týnt handritinu.
„Drottinn minn, drottinn mirrn,"
hrópaði Jósep örvæntingarfullur.
„Hvað á ég að gera! Guð mun refsa
mér fyrir þetta.“
Nokkrar vikur var hann þiáður af
sorg og iðrun. Hann þorði ekki að
„þýða“ þessar 116 síður að nýju af
ótta við, að þær týndu íynndust og