Úrval - 01.02.1946, Qupperneq 102

100
tmVAL,
þeir Oliver og Pat ley marga vantrú-
aða?"
„Nokkra. Eg' ætla að fara. heim og
skíra hvert mannsbarn í Ohio." Hin
köldu augu hans hvíldu á andliti Jó-
seps. „Hvemig gengur hér?“
„Ekld sem bezt. Ofsóknin er hörð'."
Hvers vegna ferð þú þá ekki til
Ohio?" spurði Rigdon. „Það er gott
land og ég get skírt hvert einasta
manrisbam þar."
„Slíkt er guðs að ákveða," sagði
Jósep með mildum ávítunartón í
rómmun. „Mér hefir verið boðað, að
Zíon skuli reist hjá þessari þjóð, en
ég veit ekki hvar."
Eftir að mennimir vonx farnir,
hafði Jósep óþægilegar endurminn-
ingar um þá.
„Mér geðjast ekki að Rigdon,"
sagði haim við konu sína. „Ég gæti
trúað, að hann ætti eftir að koma
mér í vandræði."
„Þvi þá það?" spurði Emma og
horfði þreyttum augum á mann sinn.
„Hann er of metnaðargjarn. Hann
mun vilja hafa töglin og hagldirn-
a.r."
„Jósep, veiztu það, að þú skeytir
ekkert um mig? Ertu orðinn leiður
á mér?“
„Skömm er að heyra," sagði Jósep.
„Ég held þú sért það. Alltaf síðan
bamið dó hefir mér fundist þú vilja
fá þér aðra konu."
„Þegiðu," sagði hann.
„Það er víst satt. í gær tók ég eft-
ir hvernig þú horfðir á aðra konu.
Þú horfðir einu sinni þaimig á mig.“
„Sumar konur eru faUegar. Mér
þykir gaman að horfa á þær. En
hvert skipti, sem ég sé þær, bið ég
um miskunn."
„Það mætti segja mér, að þú bæðir
um eitthvað annað. Jósep, hvenær
íörum við frá þessum voðalega
stað?"
„Þegar guð skipar mér.“
Rigdon kom snemma morguninn
eftir og vildi ákafur fá að vita, hvað
guð ætlaðist til, að hann gerði.
Jósep sagðist ætla að biðja um op-
inberun; og í skógarrjóðrinu miUí
tignarlegra trjáa, en það var hans
musteri á þessum dögum, horfði hann
til himins og baðst fyrir í hljóði.
Rigdon starði á hann með tor-
tryggnu augnaráði, en þegar hann sá
fölvan á andliti Jóseps og leiðslu-
kenndan ljómann í augum hans varö
hann sannfærður og hlustaði með at-
hygU, þegar spámaðurinn talaði.
„Heyr rödd drottins, guðs þíns. Ég
er Jesús Kristur, sem var krossfestur
fyrir syndir heimsins. Sannlega segi
ég þjóni mínum Sidney, ég hef'
heyrt bænir þínar og undirbúið hið
mikla verk þitt. Sjá, þú varst sendur
eins og Jóhannes til þess að greiða.
götu mína . . .“
Það var löng opinberun, en Rigdon.
leit ekki af andliti Jóseps. Hann var
orðinn náfölur, því hann efaðist alls
ekki um að rödd guðs talaði við sig.
Hann var að þrotum kominn, þegar
Jósep lauk máli sínu með þessum
orðum:
„Þú hefir heyrt skipun guðs."
„Já,“ sagði Rigdon. „Ég á að skíra.
í nafni heilags anda."
„Svo er það."
,,Og mér er skipað að boða fagn-
aðarerindi þitt."
„Fagnaðarerindi drottins," sagði
Jósep stranglega.
„Jæja, já: fig er góður ræðumaður.
Ég skal skíra heilan sæg af vantrúuð-
um."
Jósep hugsaði ráð sitt í tvær vik-
ur. óvinir hans voru enn með ráða-
brugg um að taka.hann höndum og
hann var ennþá á laun hjá föður sin-
um og bræðrum eða hjá Whitmers-
fjölskyldunni. Rifflar þeirra voru
stöðugt búnir undir að vernda hann.
Xxiks tók hann að óttast um sundr-
ung í hinni forustulausu kirkju og
ákvað að hraða brottför sinni og
taka með sér alla þá, sem voru trúir.
Og í janúar báru sendtmenn skipun
hans um héraðið. Þeir riðu bæ frá
bæ og æptu: „Komið saman og hald-
ið tilOhio!“Þrjú hundruð manns bjóst
þegar í stað til fararinnar eins og