Úrval - 01.02.1946, Side 126

324
ÚRVAL
þ<5 morðtilraun, sem gerð var á Boggs
iandsstjóra í Missouri um þessar
mundir.
Er hann sat við gluggann í stofu
sinni eina nótt, var skotið á hann
utan úr myrkrinu. Dagblöðin i
Missouri birtu með stórurn fyrir-
sögnum aö Porter Rockwell væri
sökudólkurinn og Jósep Smith væri
iivatarnaður verksins. Fé var lagt tíl
iröfuð báðum mönnunum og leynilög-
reglumenn komu frá Missouri til
Nauvoo til að handtaka spámanninn.
Einn dag kom Brigham æðandi
inn í skrifstofu Jóseps og hrópaði:
„Missouri lirefst, að þú sért fram-
seldur. Þú verður að fela þig.“
„Fela mig, þegar ég hef her."
„Sem stendur er betra að fela sig,
en berjast. Ef við berjumst verður
Illinois á móti okkur líka. Ef þú
felur þig getur hugsast að fyi’nist
yfir málið."
í mánuð fór Jósep huldu höfði.
Honurn virtist það heimskulegt af
spámanni, sem átti yfir æfðum her
að ráða, að læðast um eins og þjófur
— og það aöeins vegna þess að skálk-
a.r frá Missouri sátu um hann. Hann
var fullur reiði og' ákvað, hvað eftir
annað ao bjóða óvinum sínum birg-
inn, en þá kom stöðugt einhver af
leiðtogum kirkjunnar, sem færði hon-
um fréttir og bað hann að vera
áfram á laun.
Porter Rockwell hafði komist und-
an frá Missouri og flúið austur eftir.
X Nauvoo gengu lögreglumenn um
og buðu hverjum þeim fé, sem kæmi
upp um Jósep.
„Guði sé loí fyrir trúmennsku safn-
aðarins," sagði Jósep. „En því skyldi
ég fela mig eins og refur í greni,
þegar ég' ætti að stjórna hernum og
berjast."
„Nei.“ Það var Parley, sem talaði.
„Nóg er af vandræðum samt. Það
e.r himneska hjónabandið, sem hefir
egnt óvini okkar. 35g er hræddur
«m, að það hafi verið villa."
„Opinbeiun frá guði getur ekki
verið villa."
Einn dag kallaði Jósep söfnuðinn
á fund öílum á óvart. Hann hafði.
íklæðst liðþjálfabúningi Nauvoo-
sveitarinnar og var mjög höfðing-
legur með hinar gylltu snúrur, klædd-
ur í aöskornar buxur.
Hann steig upp á pall og þeir, sem
næstir voru sáu, að augu hans vora
eins og' kaldir, bláir logar.
„Fólk mitt," sagði hann og lyfti
upp hendinni til þess að þagga nið-
ur fagnaðarlætin, ,,ég er langþreytt-
ur á handtökum, stefnum, yfirheyrsl-
um og fangelsunum. Ef við neyðumst
til að láta af hendi réttindi okkar,
gerum við það aðeins fyrir sverðs-
eggjum. Ég vil ekki þola lengur þess-
ar smánarlegu ofsóknir — heldur vit
ég dauður liggja. Ef óþjóðalýðurinn
ræðst á ykkur, þá fellið hann sem
hráviði í görðum ykkar."
Þetta var djarfasta ræða, sem spá-
maðurinn hafði haldið. Sumir líktu
honurn við Napóleon eða Cæsar, aðrir
við hina fornu spámenn.
„Dýrð sé guði!" æpti mannfjöldinn
og i heilan sólarhring var borgin
tryllt af gleði.
Spámaður fellur.
Jósep vissi ekki, að einmitt nú
var landsstjórinn í Illinois á ráð-
stefnu með erkifjendum hans í
Karþagó.
Sendinefndir, bænir og hótanir
höfðu knúið Ford landsstjóra til
athafna. Hann sendi boðbera til
Nauvoo og heimtaöi, að Jósep fram-
seldi sig ásamt öllum þeim, sem
höfðu framið stór spjöll á lögum og'
frelsi þjóðarinnar og fótum troðið
stjórnarskrána."
Þegar Jósep hafði lesið þetta, brá
hann Hyrum bróður sínum á eintal.
„Þú verður að flýja, ég er glataður."
„Nei, ég skil ekki við þig.“
„Hyrum, þú verður að fara, ég'
sem yfirmaður þinn skipar þér það."
„Mér þykir það leitt," sagði Hyr-
um þrákelknislega, „í þetta sinn get
ég ekki hlýtt."