Úrval - 01.02.1946, Side 131

UM EFNI OG HÖFUNDA. Frarrih. af 4. kápusíðu.
er það ekki sýnilegt lengur. Hann var ákaflega dettinn, af því að
hann var haldinn þeim ávana að vera sífellt að reka sig á. Það
þurfti alltaf að vera að laga gullspangargleraugun hans, en þau gáfu
honum svip, líkan þeim, sem er á manni, er heyrir einhvem kalla,
en getur ekki greint hvaðan hljóðið kemur. Af því að gleraugun
pössuðu svo illa, sá hann, ekki tvent af öllu, heldur eitt og hálft.
Þannig sýndist honum fjórhjólaður vagn ekki hafa átta hjól heldur
sex. Hvernig honum tókst að komast hjá því að láta þessi tvö auka-
hjól verða sér til trafala við störf sín, er mér hulin ráðgáta.
Ævi Thurbers veldur þeim, sem þetta ritar, vandræðum og gremju
vegna skorts á samhengi. Sú ónotatilfinning grípur mann stöðugt,
að mannskrattinn sé hvað eftir annað kominn á einhvern stað, án
þess að hafa raunverulega farið þangað. Svo er til dæmis stundum
um teikningar hans; þær virðast hafa náð fullri sköpun eftir ein-
hverjum öðrum leiðum en almennt er til ætlast. Ritstörf hans eru,
að því er ég held, öðruvísi. Smásögur sínar og greinar virðist hann
alltaf hafa skrifað með því að byrja á byrjuninni og komist siðan
að niðurlaginu eftir miðjunni. Það er ómögulegt að lesa neina af
smásögum hans frá síðustu linu til hinnar fyrstu, án þess að finna
það greinilega, að maður er á leiðinni aftur á bak. Þetta virðist
mér sanna, að sögumar hafa verið skrifaðar, en hafa ekki, eins og
teikningamar, orðið til fullskapaðar.
Fyrsta afrek Thurbers á ritvellinum var svonefnt kvæði, sem bar
nafnið „Frænka min, frú John T. Savage’s Garden, Fimmtu Suður-
götu 185, Columbus, Ohio“. Það hefir ekkert bókmenntalegt gildi,
enga þýðingu, nema að svo miklu leyti, sem það sýnir hið furðulega
minni mannsins á nöfn og tölur. Hann getur enn í dag nefnt nöfn
bamanna, sem voru með honum í ellefuárabekk. Hann man síma-
númer nokkurra skólabræðra sinna úr menntaskólanum. Hann man
afmælisdaga allra vina sinna og getur talið upp á hvaða mánaðar-
dögum öll börn þeirra vom skírð. Hann getur romsað upp nöfn
allra þeirra sem tóku þátt í garðveizlu kvenfélags Frjálslynda safn-
aðarins i Columbus árið 1907. Vera kann, að þetta samsafn gagns-
lausra minnisatriða hafi hjálpað honum í störfum hans, en hvernig,
veit ég ekki. Ég finn, mér til undrunar, að fátt er eftir sem er í
frásögur færandi. Thurber lifir áfram eins og hann hefir alltaf gert,
gengur nú orðið örlitið hægar, svarar færri bréfum og hrekkur við
Framhald á 2. kápusíðu.