Ný sumargjöf - 01.01.1861, Blaðsíða 39

39
grænni torfu með hinum föllnu frelsishetjum, þá hefði
hann verið einn I þeirra tölu, sem Solon kallaði sæla
umfram aðra menn. r
Ferðamaðurinn, sem nú kemur á þenna nafnkunna
stað, getur séð haugana þrjá, hvar þeir mæna yfir frjóf-
sama akra, einn l miðið og er sá stærstur, en hinir sinn
hvoru megin. Minnisúlurnar og líkneskin eru fyrir laungu
horfin; þeir, sem nú byggja Maraþón, vita ekkert um
afreksverk forfeðra sinna, en sagan hefir geymt minníngu
þeirra, svo að komandi aldir sjái, hverju frjálsir menn geta
áorkað með hugprýði og hreysti, þó hætt sé komið.
þeirra orðstír deyr aldrei og má yfir moldum þeirra mæla
líkt og skáldið Simonides kvað eptir Leonidas og þá, er
með honum féllu:
þeirra, er við Laugaskarð létust,
Lofsæl var auðna,
Æfilok öðlínga fögur,
En altari gröfin.
Góðs fyrir tár fengu tírar,
Og treginn er heiður.
Herliðinu, sem unnið hafði sigurinn, var og veittur
mikill sómi. Allir hermennirnir og fremstur allra Milti-
ades, gengu inn í borgina krýndir sigurkrönsum. í
súlnahöll nokkurri, er Poikile hét, nálægt torginu, mynd-
aði Polygnolos frægur málari bardagann og lét liann
Miltiades gánga fram í broddi hinna foríngjanna, svo að
hans gætti mest á myndinni.
Vitrir menn hafa sagt, að maðurinn þyldi miklu
síður lánið en ólánið og sannaðist það á Miltiades.
Hann var nú átrúnaðargoð þjóðar sinnar og sýndist