Ný sumargjöf - 01.01.1861, Blaðsíða 72

hann fann droltníngu að ínáli, lét hann sem hann yrði
agndofa fyrir sakir fegurðar hennar og féllust lionuni
orðtök til að segja erindi sitt og það, er honum bjó í
hrjósti.
Hann hafði og vit til þess, að hann ekki þá þegar fór
að niæða hana með því að semja um ráðahaginn, heldur
talaði hann þá og endrarnær, er hann kom á fund hennar
aðeins um ást þá, er hertoginn hefði á henni og smjaðr-
aði svo fyrir henni, að hún sýndi honum fullkomið traust
og fagnaði lánardrottni hans með meslu blíðu, er hann
kom að biðja hennar í annað sinn og hafa menn fyrir
satt, að henni hafi þá ekki verið svo fjærri skapi, að unna
honuin ráðsius.
Melvil lávarður sendiherra Mariu drottníngar Stuart
neytti sömu taka við hana og Simier. Um leið og hann
ræddi við hana um ríkis málefni, sagði hann heimi margt
til gamans um siðu og fataburð i öðrum löndum og sýndi
henni myndir ýmsra kvenna í útlöndum. Sagði Elisabeth
honum, að hún ætli kvennbúninga allra þjóða, hvers kvns
sem væru, og skyldi hann fljólt gánga úr skugga um það.
En cptir þetta lét hún liann sjá sig á degi hverjum i nýjum
og nýjum búningi og fór liún því fram allajafna meðan
lávaiðuriun dvaldi við hirð hennar, enda var henni það
hægðarleikur, því húu átli þrjú þúsund búnínga að velja
um. Spurði hún liann einhvern dag, er liann hafði séð
hana á liinuin margbreyttustu húiiíngum, hver bezt færi
henni. „Sá ítalski“, ansaði Melvil og geðjaðist henni vel
að svari hans, þvi ítalskur kvennhatlur fór prýðilegn við
hár Jiennar, sem var hrokkið og fagurt einsog á gull sæji,
enda miklaðist hún mjög af því. þvínæst spurði hún liann,